Je weet pas écht dat je een geslaagd feestje hebt gehad als dít is gebeurd

(en oelala, wat is het genânt)

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik na een gemiddeld feestje vaker wél dan niet wakker word met een hoofd als een bowlingbal.

Maar het kan altijd erger.

Naast het feit dat er een dode rat in mijn keel woonde, ik bij het bewegen van mijn pink al draaierig werd en ik de 82 Flügels van the night before nog prima kon naproeven, had ik het zwaarder met iets anders, zo op 1 januari 2018. En dat heeft alles te maken met een, eh, vrij blote foto. En familie. Een dodelijke cocktail.

Wat wil nou het geval? Zo aan het begin van de avond dachten wij, ik en mijn nieuwjaarsgezelschap dat helaas net als ik dol is op pitchers bier en gouden flessen champie: ‘joe, hiep hoi, we gaan een polaroidje maken! Voor aan de muur! Leuk! Pret!’ Er werd geposeerd, charmant gelachen en uiteraard verbloemde het automatische filter dat polaroids zo populair maakt al onze waterige drankoogjes. Er werd aan de bar drie euro bij elkaar geraapt voor de fotograaf en tadáá. Het plan werd gelijk opgevolgd door het volgende briljante plan: ‘we sturen dit even naar onze vriendin die er niet bij is vanavond!’

Om verdere schaamte te voorkomen zal ik geen namen noemen, maar vriend X (een man dus) besloot dat het origineler was om de polaroid éven door te sturen op zijn naakte lijf. Als in: middenin de kroeg werd zijn spijkerblouse fanatiek losgetrokken, de foto werd op het ontblote lijf gelegd, wat shotjes erbij, allemaal ‘hahaha’ en hup, er werd met de mobiel een nieuwe foto van gemaakt. Jawel, met tepel, borsthaar en al werd het groepskiekje de wijde wereld die WhatsApp heet ingeslingerd.

De tepelkiek wilde ik rond een uurtje of twee, wanneer ik mij vaker wel dan niet op mijn joligst voel, zeg maar, even nóg een keer doorsturen. Nu in een groepsappje. Een groepsapp met vrienden. Vrienden die zoiets wel kunnen waarderen, laat dat duidelijk zijn. Maar omdat al die groepsnamen zo op elkaar lijken, is de verwarring vaker wel dan niet groot, zo rond dat tijdstip. De specifieke vriendenapp die ik zocht heet ‘Foute Party’ en zodra je op de ‘F’ zoekt, gaan er dingen onverhoopt faliekant mis. Ik stuur het door. Naar. Mijn. Familie. ‘Familie Heinhuis-app’. Zonder enige tekst. Zonder uitleg. Alleen maar naaktheid. En ja, ik wéét dat je een verzonden bericht kunt verwijderen in WhatsApp, maar dan moet je dat wél doen binnen zeven minuten. Ik zag het de volgende ochtend pas, toen ik al een bowlingbal was.

En nu heb je familieapps waarin wellicht wordt gelachen en waarin neven en ooms ook blote tepels en dergelijke terugsturen na het ontvangen van een vrijwel naakt plaatje. Maar je hebt ook familieapps die, laat ik het zo zeggen, niet zo goed weten wat ze ermee moeten. Als in: een app met neven, nichten en ooms en tantes die je eens per jaar ziet. Hoogstens. Niemand zei dus iets, in die app. Doodse stilte. En allemaal de foto geopend. En ik had ze nog niet eens gelukkig nieuwjaar gewenst. Kun je nágaan.

Nee, volgend jaar gooi ik álle Flügels graag over mijn schouder. En wellicht sla ik het eerstvolgende familie-uitje éven subtiel over. Maar die polaroid hangt zeker aan de muur.

FACTS

• Nederlanders drinken per jaar ongeveer 2,5 miljoen champagneflessen op. Zeker 95% van deze flessen wordt in de laatste week van het jaar geopend.
• We hebben gemiddeld ongeveer 2 jaar van ons leven een kater. Reken maar uit, weekend na weekend…
• Na 10 jaar vervaagt elke polaroid en is de houdbaarheid verstreken.