Het verschil tussen Instagram en het echte leven

 Twee weken geleden kreeg ik een email van een vriendin van vroeger en die begon met de volgende zin: “He Lies! Lang niet gezien! Alles goed? Al hoef ik je dat eigenlijk niet te vragen want zo te zien heb je echt een heerlijk leven.” Toen ik dat las lag ik gebroken in bed na een nacht met een kleine drie uur slaap doordat ik de hele nacht lag te piekeren over Moeilijke Dingen, dus zo heerlijk vond ik mijn leven toen niet. We spraken af om koffie te drinken en ik vroeg nog eens naar die zin, waarop ze zei dat ze me op Instagram volgt en dus alleen maar leuke dingen voorbij ziet komen. Ja maar ho eens, dat is mijn Instagram-leven, dat is toch zeker niet het échte leven?

Later scrolde ik nog eens door mijn account en inderdaad, als je dat zo allemaal voorbij ziet komen is het een verdomd prettig bestaan. En ik stop er ook veel tijd in, kan úren bezig zijn met een goede foto maken en soms heb ik enorme “Insta-drift” en dan knal ik er gewoon een foto op van een maand geleden. Mijn Instagram-verslaving is totaal uit de hand aan het lopen en als een foto het niet goed doet (niet mijn like-norm haalt) dan haal ik ‘m er een paar dagen later gewoon weer vanaf. Dus ja, als je me nooit spreekt, dan kun je op basis van mijn Instagram denken dat ik fluitend door het leven ga.

Maar dat is niet zo. Echt niet. Een paar maanden geleden was er een behoorlijk vervelende gebeurtenis waar ik nog steeds mee worstel, maar dat zet je niet op social media. Trouwens, ik Instagramde toen een foto van de Bijenkorf met de tekst “heb vandaag een behoorlijke kutdag (mag ook wel eens gezegd worden) dus thank god for retail therapy.” Binnen een half uur had ik drie volgers minder en nog nooit kreeg een foto zó weinig likes als die. Mensen willen geen ellende en misere, dat was duidelijk. Dus binnen drie dagen haalde ik die foto er weer af en was mijn account weer een opeenstapeling van hoogtepunten.

Zelf doe ik dat trouwens ook, als ik mensen “in het echt” ontmoet ben ik vaak verbaasd als ik hoor wat er allemaal speelt in zijn of haar leven “want ik zie allemaal vrolijke dingen voorbij komen.” Of met relaties, de koppels die om het hardst liefdesussies en kwijlerige teksten plaatsen, is die relatie écht zo zonnig en rooskleurig? Elk huisje heeft z’n kruisje maar die kruisjes, die zie je niet. Dat kan heel verwarrend zijn. Verwarrend en misleidend want zo gelukkig als zij, zo zijn wij niet. Zit het dan wel goed tussen ons? Het is te idioot voor worden maar al het geluk en liefde van anderen kan je zó doen twijfelen aan de staat van je eigen leven.

Mijn leven is heus best heerlijk, maar god believe me when I say dat er ook genoeg dingen helemaal kut zijn. Misschien is Instagram dan ook wel een soort uitvlucht, een plek waar alles goed is. Waar de cappuccino’s altijd in de vorm van een hartje zijn, macarons perfect van kleur zijn, waar de zon altijd schijnt en een palmboom altijd in de buurt is. En dat, dat is soms ook best heel heerlijk, ook al is het soms niet zo eerlijk.