Daily May

Op reis naar het moederstation

Momenteel ben ik niet in New York. Enkele dagen geleden stond ik, zoals afgebeeld op bijbehorend plaatje, met een koffer gevuld met 24,5 kilo spullen een taxi aan te houden naar JFK. Ik zit in de zon, adem al dagen louter frisse en gezonde zeelucht naar binnen, sport in de duinen, drink verse sapjes, heb vers fruit op bed en hoor ’s ochtends helemaal niets. Geen claxonnerende taxi’s, geen geschreeuw, geen sirenes, maar alleen de zee en wat kwekkende meeuwen is waarmee ik wakker word. Wat een rust. Wat een genot. Maar toch, ik mis New York. Ze zeggen ook wel: je kan niet zonder, je kan niet met, deze stad is als een verslaving. En echt, het is waar. Want zelfs onder deze hemelse omstandigheden mis ik het klagen over de hitte en over het lawaai. Onder het genot van de zoveelste kop groene thee kijk ik uit over de zee en daalt het allemaal in. Opeens besef ik dat na tweeënhalf jaar dit de eerste keer is dat ik heimwee heb naar New York. Want New York, dat is nu thuis. En waar ik geboren ben, dat is nu vakantie. Gek idee. Ik weet wel wat ik ga doen als ik weer terug op het eiland ben. Buttermilk Pancakes bestellen bij de Empire Diner. Amerikaanser kan niet. En is sowieso welverdiend als ik zo thuis eerst die 24,5 kilo door de wasmachine heb heen gehaald.