De beste Disneyfilms

allertijden

Er heerst hier op de redactie een ernstige vorm van Frozen-fever. Met enige regelmaat barst de redactie uit in een grote sing-a-long waarin Let It Go en Do You Want To Build A Snowman vol enthousiasme door kantoor worden gebruld. Maar gisteren tijdens het meezinguurtje was er één stagiaire die angstvallig stil bleef. Na enig doorvragen bleek dat het arme kind Frozen nog nooit heeft gezien. En dat niet alleen, ook The Lion King is volledig aan haar voorbij gegaan. Belle en het Beest? Nope. Aristokatten? Nooit van gehoord. Hoe. Is. Het. Mogelijk?!

Josselin en ik gooien het op leeftijd. Wij zijn opgegroeid met die Disneyklassiekers en op Frozen na is het vooral jeugdsentiment dat ons nog steeds zo doet genieten van die films. De Lion King komt uit ’94, de stagiaire in kwestie uit ’96. Veel van de Disneyklassiekers zijn veel ouder dan dat maar werden keer op keer opnieuw uitgegeven. Dus we kunnen het haar vergeven. Een beetje. Maar dat neemt niet weg dat het natuurlijk een groot gemis is voor haar en dat we haar bovendien gaan verplichten om zich te verdiepen in het erfgoed van Disney, want dat is gewoon voor iedereen leuk. Mocht jij ook zo iemand zijn of kennen, leg diegene dan even onderstaand lijstje onder de neus voor een snelle spoedcursus Disneyfilms.

Aristokatten (1970)

De film gaat over een aristocratische kattenfamilie in Parijs. De bazin van de poezen is schathemeltje rijk en heeft in haar testament laten zetten dat alles wordt nagelaten aan de poezen. Iets dat de butler minder kan waarderen, dus hij besluit de poezen te ontvoeren. Dan volgt een bloedstollend spannend avonturenverhaal (…) over hoe en of de poezen weer terug zullen komen. U begrijpt, ik als kattenliefhebber ben dól op deze film.

Assepoester (1950)

Assepoester is een oud volkssprookje dat in 1950 door Disney nog beroemder werd dan het al was. Assepoester wordt na de dood van haar vader geteisterd door haar gemene stiefmoeder en nare stiefzussen, die haar alleen maar laten poetsen en boenen. Totdat de prins van het land een vrouw gaat zoeken en daarvoor een bal organiseert. Met de hulp van de muizen en een goede fee kan Assepoester naar het bal, en daar valt de prins natuurlijk als een blok op haar. Goed dit verhaal is zo bekend jullie weten hoe het gaat, maar god kijk die film. Bibbidi bobbidi boo. 

Bambi (1942)

Zelden heb ik zo hard gehuild bij een film als bij Bambi. Steven Spielberg ook trouwens, hij noemt Bambi “the biggest crying movie of all time.” In het begin van het verhaal wordt de moeder van Bambi doodgeschoten door jagers en dan moet Bambi zelf leren overleven. Er komen nog meer hartverscheurende confrontaties met jagers en het leven in het bos gaat bepaald niet over rozen. Toevallig zag ik deze film een kleine maand geleden en ook al heb ik inmiddels 26 jaar op de teller staan, de tranen spoten rechtstandig uit m’n hoofd.

Belle en het Beest (1991)

Bambi zag ik met mijn beste vriendin tijdens een middag Disneyfilms kijken en daarna deden we Belle en het Beest. Alle liedjes konden we nog meezingen en op moment van schrijven heb ik Kom Erbij op staan en Josselin gaat ook direct weer glimmen. Het verhaal gaat over dat échte schoonheid van binnen zit en dat uiterlijkheden niets zeggen over de goedheid van de mens. Prima levensles voor jonge kinderen maar ook nu nog reuze relevant.

Lady en de Vagebond (1955)

Yes weer iets met dieren dus ik ben weer fan. Voor de verandering in deze film geen overleden ouders (meeste Disneyfilms beginnen met een afschuwelijk familiedrama) maar twee honden uit een ander milieu en dat is natuurlijk een enorm probleem. Wat ik altijd heel leuk vond aan deze film is dat de mensen niet in beeld komen. Oh en, natuurlijk weer knetterhard janken bij de scene in het hondenasiel.

The Lion King (1994)

Hakuna Matata! Waar waren we zonder deze levensles! Nergens, dat is wat ik je brom. Ik kan me nog herinneren dat we naar de bioscoop gingen toen deze film uitkwam en dat was een hoogtepunt in het leven. Later zag ik ook nog de musical (in New York en een keer in Nederland) en zelfs dat ging maar niet vervelen. Ik ben dól op The Lion King.

En god ja dan zijn we er dus nog lang niet. Sneeuwwitje, De Kleine Zeemeermin, Jungle Book, Dombo, Pinokkio, 101 Dalmatiërs, Peter Pan – het houdt niet op. God ik ga binnenkort mezelf weer een week op de bank parkeren en ze állemaal opnieuw kijken.