Er hoeft nog maar een minuscuul zonnestraaltje door te breken en hups, ik verplaats me in mijn zomerse uitrusting naar het dichtstbijzijnde terras. Ook met 15 graden, ja. Van bibberen op de fiets (een kort rokje levert tijdens zo’n toertje tamelijk verbaasde blikken op trouwens) naar bibberen voor het café. Zon is zon en ik wil daar die paar dagen per jaar uiterst van genieten. Punt.
Als bekwaam terrasganger heb ik de laatste jaren het een en ander ondervonden qua do’s en don’ts. Geloof me, deze tips zullen je een hoop gêne besparen.
Hoe vaak komt het niet voor dat we fijntjes ons gezicht plamuren, nog een tevreden laatste blik werpen in de spiegel (‘goed gelukt vandaag, zeg’) maar er bij daglicht achter komen dat we eruit zien als een oranjegekleurde Gremlin? Dat wil je tijdens je kantooruren niet, maar op een zonnig terras al helemáál niet. Je weet nooit wie je onverwacht tegen kan komen. Mijn advies: laat de foundation achterwege en ga voor een lichte bronzer. Voelt misschien de eerste uren wat onwennig, maar dan verstop je je maar even achter enorme Connie Breukhoven-shades. Als je dan een paar zonnestralen hebt meegepikt, zie je er alweer presenteerbaar uit.
Ik ben een voorvechter van rokjes, ook korte rokjes. Je voelt de ‘maar’ zeker al aankomen hè? Als je namelijk voor zo’n uiterst vrouwelijk stukje stof gaat, zorg er dan wel voor dat deze minimaal tot net boven je knie komt. Minder spannend, maar nóg erger als straks wegloopt van het terras met van die enorme stoelstempels in je benen. Heeft iets weg van CELLULITUS. Behoeft verder geen uitleg, dacht ik zo.
Je draagt dus een fijn net-boven-de-knie-rokje en je staat op om bijvoorbeeld naar het toilet te gaan. Er komt een windje voorbij en woesh; alle terrasgasten zijn getuige van jouw sexy neonkleurige Victoria’s Secret-stringetje, dat ook nog eens buitengewoon klein is. Wil je niet. Ik raad je daarom om voor een veilige hipster (niet de personen, maar het ondergoed) te gaan. Mag best van kant zijn, maar het houdt alles net wat beter op z’n plek dan een string en dat is wel zo fijn tijdens een abrupt briesje.
Plaatsvervangende schaamte komt er in me op als er weer een vrouw strompelend en bibberend op haar pumps voorbij komt. Alle gracieusheid in één klap verdwenen. Ik raad vriendinnen die niet op hakken kunnen lopen altijd aan om een paar stabiele wedges aan te schaffen. Hoezeer ik wél een geavanceerd hakkenloopster ben, bij een terrasmiddag gaat mijn voorkeur ook uit naar een paar plateauzolen. Voorkomt dat je met naaldhak in een gleuf blijft hangen, je door je bijna-val per ongeluk op de tafel van de buurman afzet om vervolgens met deze tafel wijdbeens op de grond te liggen. Je begrijpt, dit overkwam míj, maar het gaat jou niet gebeuren.
