Rotterdam. Ik kom er te weinig. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst samen met mijn liefste vriendin E. een “weekendje weg” mocht. Ik geloof dat we net onze dertiende verjaardag hadden gevierd. Rotjeknor ging de reis naartoe en we pakten allebei twee reuzenkoffers in voor één nachtje in Hotel New York. We waren ook een uur bezig met het uitpakken en uitstallen van al onze make-up, kleren én de flesjes Breezers. De roomservicekaart vonden we ook maar rete-interessant, dus we bestelden ’s nachts appeltaart. De boy die het kwam brengen was zó aantrekkelijk (waarschijnlijk nog geen 18) dat we nog maar iets bestelden. Het duurde serieus een kwartier voordat we de deur überhaupt open durfden te doen omdat we ons volledig moesten omkleden van dikke witte badjas naar feestoutfit (alleen maar voor hem en dat ene moment). De grap van alles was dat mijn ouders gewoon in de kamer naast ons sliepen, want natuurlijk mochten wij nog niet alleen, maar we voelden ons wel oh zo volwassen.

Goed, dat is al tientallen jaren geleden en nu ga ik ontzettend graag zelf op pad en dan vooral naar deze restaurants. Zie ik je een keertje daar?

Absoluut één van mijn favorieten. Sowieso om te slapen (boek wel een hoekkamer, dan heb je het mooiste uitzicht) en als je er wil eten, zou ik daar sowieso altijd reserveren, want het zit altijd bommetjevol. Bestel trouwens iets van de oesterbar. Je hebt daar namelijk ontzettende lekkere fruits de mer. Als je écht wil uitpakken, dan neem je de watertaxi naar het restaurant. Dat gaat snoeihard en is heel spectaculair. 

Een échte bistrot: wit linnen, houten stoeltjes en banken tegen de muur. De kaart staat vol met heerlijke Franse gerechten. Vergeet het kaasplankje niet. Lekker met een fles Sancerre of Viognier in de koeler.

Brasserie Pierre. Dit is weer zo’n heerlijke Franse brasserie (dat zijn mijn lievelings namelijk). Voor de lunch kun je de perfecte croque madame eten en in de avond staan er kikkerbilletjes op de kaart. Dat is ook heel erg Frans, maar daar moet je zin in hebben. Ik doop liever een vers stukje stokbrood in de knoflooksaus.

Ook wel ‘De vleeskantine’ genoemd. Neem hier dus gerust een man mee naartoe, want die komt dan in een soort van hemel. En ik trouwens ook. Ik eet niet vaak een stukje dier, maar hier is het me toch een partijtje lekker. Je hebt daar een beetje een hip New York-gevoel; industrieel, tegels aan de muur, vleeshaken boven de bar en je hebt gekoelde wijn op de kaart staan. Fijne tent.Ter Marsch & Co. Ook dit is een goede plek voor vleesliefhebbers. Het schíjnt dat ze de beste hamburgers van de stad hebben (ze hebben een heuse hamburgerkaart), maar ik geef toe, die heb ik (nog) niet geproefd. Over de caesar salad kan ik je vertellen: die is heerlijk. De bar is tot heel laat open, dus je kan ontzettend lang blijven hangen en als het mooi weer is, worden de houten tafels en stoeltjes uitgeklapt voor buiten.