About last night

Amayzine Look of the Year Awards 2015

Het was een kort nachtje. En een lang dagje. We hadden namelijk een tijd geleden bedacht dat we een awardshow wilden organiseren. Een avond met veel vavavoom-outfits (hadden we meteen het eerste hoofdpijndossier te pakken), een mooie locatie, onze vrienden uit het vak (dat was een makkie want onze vrienden zijn wel voor een feestje te porren) en awards voor mensen die echt iets kunnen.

Bij Naomi op speed dial

Er zijn zoveel mensen die internationale faam hebben maar hier helemaal niet beroemd zijn. Ilham Mestour bijvoorbeeld. Ze doet het haar bij de grootste shows en wordt persoonlijk door Naomi Campbell ingevlogen om te zorgen voor de perfecte look. Heeft Naomi een belangrijk diner, dan zit Ilham een paar stoeltjes verderop. Met een borstel en een lakje in haar Prada-tas.

Een feestje = een klusje

Die mensen dus, die moesten lof, eeuwige roem en veel champagne. Zo gezegd, niet zo gedaan. Want het is een klus hoor zo’n feestje. Goddank was daar Deborah: een heuse, echte producer die ons feestje tot drie cijfers achter de komma regelde.

Het koninklijk balkon

Het werd een diner in de kleine zaal van het Concertgebouw. In de grote zaal hielden onze televisiecollega’s De Avond van de Filmmuziek, dus na onze awardceremonie kon ons gezelschap verhuizen naar het koninklijk balkon (voor minder doen we het niet, dat begrijp je) om te luisteren naar de filmmuziek van Sophie’s Choice, A Single Man (mijn favoriet) en E.T. Die film ga ik zo ontzettend weer bekijken dit weekend.

Is er wel genoeg eten?

“We hebben 86 plekken op het balkon en max, max, max 120 voor het diner,” sprak producer Deborah. Geen probleem, dacht ik. Er gaan toch vast veel mensen weg na het diner en 120 man, dat moet lukken. Ik vroeg meteen even hoeveel rsvp’s we hadden. “Nu 118”, zei punctuele Annick. Exact op dat moment plopte er een mailtje binnen. Of die twee belangrijke gasten nog konden aanschuiven. Tuurlijk. Er zeggen toch altijd mensen af op het laatste moment.

Zo niet gisteravond… “Schat, ik had toch wel bevestigd?” schreef Maik de Boer. “Ik kom hoor!”. En Lizzy van der Ligt kwam erachter dat haar mail nooit was verstuurd. Maar ze kwam graag. Op een gegeven moment kwam Deborah lichtelijk zorgelijk vertellen dat er dan misschien niet voor iedereen een bordje was.

Bokkenpruikje

Het kwam allemaal goed maar het was afgeladen vol. Sarah Keller van Paparazzi Models, haar Mo Karadag creatief directeur, Micha Emmering van Micha Models en natuurlijk Freek Koster van Touché, onze fameuze vriendinnen Anouk Smulders, Olcay Gulsen, Vivian Reijs, Marvy Rieder, Carolien Spoor, Toprak Yalçiner, grote stylisten Marije Goekoop en Martien Mellema, mode-elite Harriet Calo, Peggy Weijergang en Carlo Wijnands, de directie van RTL 5 en dat geweldige team van Endemol dat Holland’s Next Top Model al zoveel jaren maakt. Natuurlijk onze Fred (die de award Man of the Year won) en Jort Kelder op wie ik ontzettend dol op ben maar die vanavond naast zijn handgeblazen jasje een klein bokkenpruikje droeg.

The award goes to

En wie wonnen er dan zo allemaal? Fred van Leer werd Man of the Year vanwege zijn uitbundige looks waar hij classy met street combineert. En vanwege zijn leukste grappen natuurlijk. Olcay Gulsen won de Look of the Year omdat ze sexy en business en mode moeiteloos versmelt. Als Vogue op de mat valt, zoef ik meteen naar de modeserie van Marije Goekoop. Wat zij maakt is kunst. Dus een prijs. En graag een expositie van haar werk in onze studio. De meisjes van PUP Magazine wonnen de award voor Creative of the Year. En Annemarie van Dijk die zich inzet voor het welbevinden van andere modellen met haar stichting Cleanse mag zich Model of the Year noemen. Ilham, zoals gezegd Hairstylist of the Year en Elles Nijkamp, de visagiste van Daphne Deckers, Ellemieke Vermolen en ja ook van de belangrijkste vrouw van het land kreeg de award voor Best Glamsquad of the Year.

En daarna was het dansen geblazen. Eerst in de Spiegelzaal en daarna in sociëteit De Kring. Daar haalden we de gemiddelde leeftijd meteen met twintig jaar naar beneden. Moet een reuzeleuke aanblik zijn geweest. Allemaal vrolijk dansende vijftigers met daartussen drie dartele Amayzine-editors. Toen ik wegging, hingen Lies en Jet nog in spagaat aan wat lampen. Die verhalen hoor je maandag. En nu, koffie…