Amayzine

WAAROM KAN IK DIT NIET?

Je zou denken dat ik in de 42 jaar dat ik leef best geleerd heb om af en toe mijn mond open te trekken. Ik kan ‘het uitmaken’ met vriendinnen, durf om een salarisverhoging te vragen (geef geld, ik heb meer schoenen nodig) en kan ook heus een stevig gesprek voeren met een collega met wie ik het bepaald niet eens ben.

Ook heb ik geleerd om het niet lastig te vinden om een pashokje uit te lopen en de in blijde afwachting verkerende verkoopster teleur te stellen. Daarbij heb ik een repertoire van drie zinnen waarmee ik het niet kopen van een item verantwoord. Ik heb al zoiets/het is niet helemaal mijn stijl/het stond voor geen meter. Graag doorhalen wat niet van toepassing is.

Maar er is iets dat me lastig valt. En ik vind het totaal belachelijk van mezelf, maar ik hoor het mezelf iedere keer weer doen. Dat is namelijk het weigeren van een hapje op een feestje. Afgelopen zondag had ik een bijzonder leuk feest in restaurant C in de Wibautstraat in Amsterdam. Er werden goddelijke hapjes rondgebracht waar heel veel aandacht aan was besteed.

Maar niet alles was helemaal mijn smaak. Bij de toastjes met steak tartare hoorde ik mezelf zeggen; “Het ziet er heerlijk uit, maar rauw vlees vind ik tóch altijd een beetje gevaarlijk.” Waarom zeg ik dat? In een poging beleefd te zijn, impliceer ik namelijk dat ze niet schoon zouden zijn en dat ik hier een voedselvergiftiging van zou kunnen oplopen.

Daarna kwam er een bijzonder gerecht met makreel langs. “Ziet er prachtig uit en ik houd heel erg van vis, maar makreel, dat is het énige wat ik nou nét even iets minder vind.” Ik zag de ober naar me kijken met een blik van: “Zeg dan niets…”.  En gelijk had hij.

Ik weet niet wat het is en ook niet waarom ik dit doe. Wat is er mis met een simpel: “Nee, dank je.”? Of gewoon een klein schudden met het hoofd gecombineerd met een beleefde glimlach?

Echt, mocht je ooit naast me staan bij een borrel met bites en ik begin weer van deze totale onzin uit te kramen, wil je me dan tegen mezelf in bescherming nemen? En een ijsblokje in mijn mond stoppen ofzo? Iets? Dank je. Ook namens het bedienend personeel.

By
Jongleert doordeweeks met kinderen en laptops, vermoedt een serieuze shopverslaving en probeert lichtelijk obsessief latte- en wijngebruik van zich af te schudden door overmatig veel te sporten.
12-11-2015
Love & Sex
Top 3
Trending Topics
Top 3