Dinner with

sylvia blazer

Dit is Sylvia, freelance journalist en een paar weken terug waren wij samen in Spanje om, lurkend aan sherry (en lees maar hier waarom dat ontzettend lekker is). Ik kan uren met haar praten over restaurants, eten, koken, borrelen, wijn of waddanook en daar schrijft ze ook graag over. Dus, u begrijpt, dat is een match. Een goede reden om haar te vragen voor mijn Dinner with rubriekje.

Waar op de wereld is je lievelingsrestaurant?

Dat is in Dranouter, België. Het zit echt verstopt in the middle of nowhere, waardoor je vlak voor het bereiken van de bestemming –al rijdende over een onverhard boerenlandweggetje- ineens ernstig begint te twijfelen aan Google Maps, maar dan doemt het ineens voor je op: In de Wulf. Fan-tas-tisch. Het eten, de wijnen, de service, de sfeer. En ik ben kritisch hoor. Jammer genoeg verdwijnt het dit jaar. Dus, ga daar heen!

En met wie zou je heel graag eens willen dineren? Het mag iedereen zijn.

Lastig, meerdere interessante namen komen in me op. Als ik moet kiezen dan toch mijn opa. Die heb ik helaas nooit mogen meemaken, maar ik heb het gevoel dat hij altijd bij me is.

Waar zit je het liefst in een restaurant?

Of lekker verstopt in een hoekje, of aan de bar zodat ik de sfeer van het personeel goed meekrijg.

Wat hoop je altijd dat er op een kaart staat?

Creatieve gerechten met groenten in de hoofdrol. En een meer dan ruime keuze aan mooie wijnen. Ik vind de wijnkaart eigenlijk even belangrijk als de menukaart.

En gruwel je ook ergens van? Vertel.

Als er paardenvlees op het menu staat weet ik dat ik verkeerd zit.

Vind je je weg op de wijnkaart?

Ja, redelijk. Hoewel, ik moet bekennen dat mijn kennis van de Franse wijnkaart beter is dan die van alle overige landen. Ik ben bezig met het behalen van mijn wijnbrevet. SWEN 2 heb ik inmiddels in de pocket.

Voorgerecht of toetje?

Oeh, lastig! En ik ben een enorm slechte kiezer, dus ik ga gewoon voor allebei. Sorry! Ik hou van voorgerechtjes, maar ik sla het dessert ook zeker niet over. Ik ben de persoon naar wie je je toetje schuift als je echt niet meer kan.

En en, stél je kookt voor het eerst voor een date. Wat komt er op tafel?

Dan maak ik tagliatelle met ui, knoflook, rode peper, garnalen, venkel, room, worcestersaus, tomaatjes en peterselie. Dat is een receptje dat ik inmiddels kan dromen, altijd goed lukt en eveneens een test is voor de date. Want: een man moet tegen een pepertje kunnen en als de date in kwestie ook maar een beetje zijn weg weet in de keuken zal hij het gebruik van de worcestersaus opmerken. Een man moet kunnen koken, anders knap ik af. Dit recept heb ik overigens gekregen van een bevriende chef, die het volgens mij altijd maakt voor zijn dates. Hij noemt het zijn slachtofferrecept. En nee, ik maak hier geen grap.

Met wat voor leuks ben je nu bezig?

Ik ben lekker aan het freelancen en dat gaat prima z’n gangetje. Ik ben op dit moment aan het kijken of ik een paar opdrachten kan vinden in het buitenland. Specifieker: San Francisco. Een vriendin van mij woont daar sinds kort. Ik wil haar opzoeken en kijken of ik het kan combineren met werk. Het freelancen heeft zo z’n voordelen, maar ook zeker haken en ogen. Dus van die voordelen moet ik dan ook gebruik maken van mezelf.