Een sapje van mijn favoriete sappenmeneer in SoHo en een jas die bungelt om mijn arm. Dit is weer zo’n heerlijke dag van de lente.

Ik geniet groots, want op die welbekende app op mijn telefoon staan zorgwekkend veel wolken met streepjes en zelfs een keer wat graden onder nul. Ik kan het niet geloven, maar het schijnt over een paar dagen weer winter te worden. Met misschien zelfs wel sneeuw. Dus geniet ik extra van dit sapje in SoHo en deze winterjas die om mijn arm bungelt.

Hallo Chrys! Ter hoogte van Bryant Park moet ik zijn voor een afspraak. Maar voordat we daarheen gaan, schuilen we tegen de regen in het Andaz Hotel. Met uitzicht op de gigantisch mooie bibliotheek met enorme trapgevels zitten we in het restaurant. Voor hem een omelet, voor mij een broodje met geplette avocado. En dat ziet er zo uit, en het proeft hemels.

De zonsondergang bij JIMMY, de rooftopbar van The James Hotel. Velen van jullie zullen het kennen; het dak met minizwembad en hotel zijn inmiddels tot een gegeven verworden en totaal geen hippe nieuwe hotspot. Maar dat is ook wel eens fijn. Lekker gewoon. En ik bedoel, dat is toch gewoon prachtig?

Eindelijk heb ik een tafel weten te scoren bij Sadelle’s. Dat is wel zo’n nieuwe hippe plek waar je moet dineren bij kaarslicht of brunchen met torens aan smeersels voor op je bagel. Die bagels zijn genieten en die torens zeker Instagramwaardig, maar wij gaan voor “pig in blankets” (miniworstenbroodjes), de Griekse salade en tonijntartaar. De wijn is de Pinot Grigio en ik besluit dat dit mijn nieuwe lievelings is.

Ik riskeer mijn leven, want ik wil mijn nieuwe Wedgie van Levi’s aan jullie laten zien met een kek achtergrondgebeuren. Deze spijkerbroek gaat net een beetje de bil in voor net een beetje meer bil. Dat soort dingen vind ik enig om uit te proberen. En om te zien of het werkt, laat ik vriendin M foto’s van mijn in-de-bil-broek op grote hoogtes schieten. Nou, werkt toch best voor de bil? Oh ja, en ik vind deze bloemen van Union Square Market zo mooi.

Dinsdag ben ik bij Bergdorf. Op de bovenste verdieping zijn naast babyjurkjes van Gucci de accessoires voor in huis te vinden. Ik voel me Blair tussen al dit glimmends. Een cadeau vinden we en dan gaan we snel weer weg. Want de meeste prijskaartjes hier doen pijn aan mijn ogen.

Kijk, en daar zit ik dan. Op grote hoogte met uitzicht op wolken. We gaan naar Nederland en eigenlijk moet ik proberen te slapen, maar dat wil niet lukken. Mijn kleine wollie zit namelijk een paar meter onder me, in een hartstikke stom ruim, zonder ons. Ik kan niet slapen en voel me een overbezorgde moeder. Onterecht, want Blue doet het waarschijnlijk hartstikke goed daar. Dan maar voor Amayzine leuke plaatjes verzamelen. Misschien kan ik daarna wel slapen en is het sneller tijd om het kwispelstaartje weer in onze armen te sluiten.