Happy & Healthy

DE BITCH DIE
STUDIESCHULD HEET

Hoe heb ik het in godsnaam zover kunnen laten komen? Er gaat letterlijk geen week voorbij dat het niet door mijn hoofd spookt. Hallo, mijn naam is Kiki en ik heb een studieschuld van ruim ACHT splinternieuwe Chanel-tassen. En dan heb ik het nog wel over de grootste maat tas ook, ben ik bang.

Ik zat in mijn vierde jaar Journalistiek, kon het waarschijnlijk allemaal makkelijk halen en koos toen voor werk. Carrière wilde ik maken, en rapido een beetje. Die school zou ik ‘later wel weer’ oppakken, als ik wat minder druk zou zijn met mijn volwassenen baan bij de grootste nieuwssite van Nederland en ‘vet hippe’ imago. En toen? Nou, toen kwam voor het eerst in aanraking met het fenomeen GroteMensenSalaris en dan weet je als nog niet afgestudeerde eigenlijk bij jezelf al dat je flink fucked bent…

Duizenden (ex-)studenten hebben meer dan een half ton schuld. En door het nieuwe leenstelsel zal het aantal mensen met een torenhoge studieschuld hoogstwaarschijnlijk alleen maar toenemen, zo blijkt uit berekeningen van RTL Nieuws. Vind ik toch best verontrustende cijfers en ergens kunnen we concluderen dat het niet helemaal goed gaat met de student à la 2017.

Ik heb het idee van een schuld bij mezelf (het verstandige meisje dat altijd haar shit op orde heeft, nog geen sigarét van een ander hoeft te lenen) ook nog steeds niet geaccepteerd. Het vreet wekelijks aan me. Als mijn moeder erover begint schiet ik uit mijn panty, van kritische vriendinnen krijg ik de zenuwen en eigenlijk heb ik ook al jarenlang geen zin in een preek van Sander. Ieder jaar betaal ik alsnog bijna tweeduizend euro aan collegegeld in de hoop dat ik het ‘ooit’ nog eens ga afmaken. Ik leen mijn collegegeld nog steeds bij DUO, dus ook mijn eindbedrag gaat per jaar dat ik niet afstudeer 2000 euri omhoog. Herkenbaar? Ik hoop het niet voor je. En  anders:  welkom tot club naïef! Begint al lekker vol te raken hier, hè? God, het is dat we met zovelen zijn, anders had ik me de enige loser gevoeld. Binnenkort maar eens een borrel organiseren? Drinken we gin-tonics en hangen we een bordje buiten de deur:

“Studieschuld is net als cellulitis: ik doe alsof het er niet is.” Sounds like a plan to me.

“Maar even zonder gekheid: het vreet aan je. Het is verschrikkelijk.”

Tijdens de jaarwisseling kwam ik (oké, kwamen ‘we’, ik samen met een fles wodka) tot een openbaring. Zelfs al hád ik een ton gewonnen tijdens de oudejaarstrekking, dan ging er eerst nog kansspelbelasting vanaf en dan nog een studieschuld. Er zou niet bijster veel meer van overblijven. Dit zijn de dingen waar je over nadenkt íedere keer als je nieuwe kleren koopt. Of praat over een eventueel koophuis. Als je andere mensen alleen het woord ‘studie’, ‘diploma’ of schuld’ hoort uitspreken. Het vreet aan je. Het is verschrikkelijk. Ik ging de meest rare vergelijkingen maken. Ik bedoel: die acht designertassen slaan alles, maar wat dacht je van een wereldreis? Een wereldreis inclusief een nieuwe auto. Een wereldreis, auto én tien paar Louboutins die niet eens lekker lopen. Daar ga je al. Niet oké.

Maar nu. Na ruim vier jaar struisvogelpraktijken is het nu klaar met dat uitstelgedrag. Fuck dat afvallen en stoppen met roken; als er íets staat op de priolijst van de goede voornemens is dit het wel. Ik ga in ieder geval een plan maken, hulp inschakelen, de troep wegwerken. Tips geven hoe je dat het beste aanpakt zou ik dolgraag willen, maar lieve mensen, ik heb óók nog geen diploma. Als ik iets verder in de ‘Kiki Haalt Diploma Challenge zit’, geef ik een seintje, goed?

Voor nu: god sta me bij dat dit niet weer een hopeloze faalpoging wordt. Come on, I can do this! “Acht Chanel-tassen.. Acht Chanel-tassen… Acht Chanel-t…”

P.S.: Tips, condoleances, steunbetuigingen en met name donaties zijn via kiki@amayzine.com ook altijd welkom, dat snap je.