De wetenschap achter mijn vetjes


(en waarom hij kan eten wat ‘ie wil)

Alweer? Ja, alweer. Ik kreeg namelijk de stichtelijke literatuur in het oog met de titel: Waarom de één wel dik wordt en de ander niet; de wetenschap achter vet. Vind ik dus echt genadeloos interessant. Want dat is exact wat ik me afvraag, al heb ik ook heus een op-zijn-jan-boeren-fluitjes-theorie hoor, maar daar heb ik het nu even niet over (neemt nog een chipje).

Ik leg je meteen even uit hoe het hier op de redactie gaat. Het misverstand bestaat namelijk dat wij alleen blaadjes sla eten. Vijftig keer kauwen op een hapje voor we het doorslikken. En suiker als de duivel zien. Ga ik je dus een geheim vertellen, dat is niet zo. Heus, de één houdt er een strikter regime op na dan de ander (hi Simoon), maar eigenlijk is het op de redactie één groot eetfestijn (halloo Elke, hi Kiek, eet ze Lil). Ik had de stiekeme hoop dat ik vanzelf een kilootje of wat achter zou laten bij de deur toen ik hier begon, maar dat is een utopie. Klinkklare onzin. Ik heb nog nooit zoveel chocola op een vierkante meter gezien als op mijn bureau. Dit positioneer ik trouwens niet zelf op de hoek van mijn werkplek, dat doen anderen zodat ze zelf minder eten. Zo kregen we een humongous pakket van Godiva cadeau en dat vond zijn weg naar mij. Dan is het zelfs nog niet zo dat ik direct de verpakking aan stukken scheur, dat doen dan weer mijn allerliefste collega’s (en ik doe hier heus geen Hennisje door naar anderen te wijzen). Probleem is wel dat ze dat chocolade eten meestal voor mijn neus starten en daar gaat het mis. Zien eten doet eten en van eten word ik dikkig.

De schrijfster van het boek, Sylvia Tara, brengt ons vrouwen goed nieuws. Vooral in de strijd tegen de incidentele magere man met de ongenuanceerde denkwijze dat ieder pondje bij ons door het mondje gaat. Het is wetenschappelijk aangetoond dat de vrouw wereldwijd meer vet opslaat dan de man, hier is ze zelfs op gebouwd. En dat komt niet doordat ze meer eet dan haar mannelijke wederhelft, want de inname is ongeveer gelijk, nee, de diepte van de vetplooien ligt al vast als moeders je op de wereld zet. Dus als baby ben je als meisje meteen de sjaak. Ik vind het ook oneerlijk, ja. Maar ik vind het dan ook wel weer een geruststelling dat het allemaal een biologische grondslag heeft.

Het vrouwenlichaam presteert beter met vet. Als je te weinig lichaamsvet hebt, dan word je bijvoorbeeld niet meer ongesteld en kun je geen kinderen krijgen (mocht je die ambitie hebben). Ook heeft het alles te maken met onze hormoonhuishouding, want in de tweede helft van je cyclus heb je als vrouw meer behoefte aan koolhydraten en vet voedsel. Het dalen van oestrogeen en het toenemen van progesteron zorgt er dan ook nog eens voor dat je vetopslag gaat schommelen en voilà: ineens ben je dikkig. De man heeft dit soort euvels allemaal niet, waardoor de lovehandles uitblijven en hij non-stop genadeloos veel kan eten (of de meeste dan). Dus als hij bij je volgende schommeling begint te emmeren of je dat chocolaatje nou wel moet nemen, dan zou ik ‘m a) meteen je huis uit bonjouren en b) deze wetenswaardigheid eens onder de neus schuiven.

Bron beeld: Pinterest