Joe, hier spreekt een gelukkig mens want terwijl ik dit tik, zit ik heerlijk te chillen met Simoon in de stad waar ik ooit, zevenentwintig jaartjes geleden, ter wereld kwam: Londen. It’s good to be back, baby!

Natuurlijk zitten we hier niet zomaar for fun, alhoewel alles hier hartstikke fun is en ik stiekem aan May wil vragen om hier ook een Amayzine HQ te beginnen, nee, we zijn hier voor Fashion Week. New York hebben we even een seizoen geskipt wat ik a-okay vond, want as much as I love New York, ik háát sneeuw en laat er toevallig een sneeuwstorm zijn geweest tijdens NYFW.

Afijn, Londen dus. Je zou denken: uurtje vliegen, je bent er zo, maar dat ging nét iets anders vandaag. De vlucht had vertraging (want mistig) en de treinen in Engeland hadden denk ik door dat wij Dutchies onderweg waren en dus dachten: goh ze zijn zo gewend aan vertraging door de NS, laten we vandaag ook niet rijden. Ongeveer acht uur later (de wekker ging namelijk om zes uur vanochtend), een dubbeldekkerbus later en een gemiste eerste show op Fashion Week, waren we eindelijk in onze home away from home: The Hoxton in Shoreditch.

Misschien iets minder mode dan we hadden gehoopt op onze eerste dag, maar wel voldoende koffie, snacks en Eggs Benedict. En vanaf morgen: een Fashion Week overdose. Beloofd.

Stay tuned, want morgen neem ik jullie mee backstage en front row. Waar? Dat houd ik nog lekker even geheim. But it’s worth it. Cheers!