Aan alle mama’s: wees liever voor elkaar
Bij mij is het glas altijd halfvol: ik probeer altijd van het positieve uit te gaan, omdat het leven dan (zelfs op nare momenten) tóch een stukje fijner is. Zelfs in de soms wat competitieve entertainmentwereld gaat me dit goed af. Maar op het moment dat ik tot ‘de wondere wereld van de moeders’ toe trad, moest ik wel even slikken… De hoeveelheid commentaar en negativiteit onderling is gigantisch. Bij geen enkele ‘groepering’ zijn er zoveel maffiaclubjes op de been: de draagdoekmaffia, borstvoedingsmaffia en ga zo maar door. Ik vraag me oprecht af waar al die negativiteit vandaan komt: willen we zo graag ten koste van anderen laten weten dat onze mening de enige juiste is? Is een moeder die wellicht een andere opvatting heeft over een bepaald onderwerp meteen een slechte moeder?
Het baart mij in ieder geval oprecht zorgen. Het moederschap is namelijk al spannend en intensief genoeg, laat staan als je continu bij elke stap op je vingers wordt getikt. Zo was ik ongeveer een dag van slag toen ik trots een foto postte van mijn eerste draagdoek-knoop-poging (die nota bene door mijn kraamhulp was bevestigd) en ik tientallen commentaren kreeg wat er allemaal wel niet goed zat. Ik heb dat ding een week niet meer aangeraakt, omdat ik als de dood was dat ik het verkeerd zou doen. Of toen ik een heerlijke zomerse foto plaatste op het strand waar ik nota bene al uit voorzorg bij had vermeld dat Otis factor 50 op had en duidelijk een hoedje droeg, maar veel moeders het toch belangrijk vonden om met klem te melden dat hij toch echt ook nog een zonnebril moest dragen. Ik was al blij dat hij dat hoedje liet zitten, laat staan een zonnebrilletje zou accepteren.
Het boek ‘Siddhartha’ leerde mij de wijze les dat ieder individu zijn eigen levenspad moet ontdekken, zonder gestuurd te worden door al te veel meningen van anderen. Vaak moet je toch zelf een bepaalde weg bewandelen om erachter te komen dat het niet de juiste is, in plaats van dit al van anderen gehoord te hebben.
Natuurlijk is het fijn om tips en tricks te krijgen tijdens die spannende ‘moeder-zoektocht’, maar kunnen we proberen om dit met iets meer tact en liefde te brengen? Zullen we als moeders onder elkaar het glas iets vaker halfvol zien en iedereen in zijn waarde laten? Want ik durf te wedden dat alle vrouwen die moeder zijn alleen maar het beste voor hun kindje willen en dat is volgens mij het enige dat telt.
