Even The Crown met je doornemen: goddank was Winston Churchill nog steeds Winston Churchill

Het ging nogal mis met mij en The Crown. Zo had ik mijn vriend alvast lekker gemaakt, want seizoen drie was er bijna. Ik hield de agenda leeg, bestelde bezorgvoedsel en plofte op de bank. Bleek dat ik het he-le-maal mis had met de datum. De zeventiende van november was het, niet de zevende, nou, dan duren tien dagen lang, kan ik je vertellen. Eén grote deceptie met mijn glas wijn en bakje op schoot. Maar gisteren was het de dag, een nieuwe cast, een nieuw tijdperk en een vers seizoen. Ik neem het even met je door, let op: een kleine spoiler alert over de eerste drie afleveringen (ja, ik heb meteen even doorgepakt).

1. Goddank is Winston Churchill gewoon nog Winston Churchill
Dat ze hem the greatest Britain noemt, en dan die kus van de Queen op zijn voorhoofd. Zo’n grote man tijdens een ziekbed nog groots over laten komen, wat knap is dat. Winston was gelukkig nog dezelfde Winston als in het vorige seizoen.

2. De karakters zijn knap gecast 
Was Claire Foy in de eerste twee seizoenen nog mijn onbetwiste Elizabeth, ik geloof dat ik nu al pro-Olivia Colman ben. De mens houdt niet van veranderingen, daar moeten de makers ook bang voor geweest zijn, maar het werkt, zij werkt. Het nieuwe seizoen opent met een vers hoofd op de postzegel dat net wat ouder is, we zien hoe de hele hofhouding om dat ouder worden heen draait en draait en draait en Olivia (de Queen dus) het benoemt en accepteert. Zij is ook maar een mens.

3. Tobias Menzies ís toch gewoon prins Philip?
Nu ben ik meer generatie Charles-en-zoons en ben ik niet zo op de hoogte van Philips leven en hoe hij verjaarde, maar die Tobias Menzies. Ik denk dat Queen Elizabeth, als ze stiekem tussendoor kijkt (zou ik doen), heel erg flashbacks krijgt naar haar man van vroeger. Ik vind hem trouwens meteen al milder en meer in haar kamp dan dat-ie ooit was. Jij?

4. En ik hou van Helena Bonham Carter
Die vrouw moet eigenlijk voor alles wat ze doet en aanraakt een Oscar krijgen. Ik vond haar al briljant in alle Harry Potters en nu dus ook in de eerste drie afleveringen van The Crown. Ik denk dat niemand zo fenomenaal de verscheurde Margaret kan neerzetten als zij dat kan. Met wapperende kamerjas, een sigaret op de houder en altijd een tikje beschonken, omdat ze niet gemaakt is om in iemands schaduw te leven.

5. Aberfan is de ramp waar de Queen voor altijd spijt van heeft
Eerlijk: ik wist het bestaan niet van deze ramp, maar wát een verdriet moet de UK hebben gehad. Om al die 144 mensen, om al die 116 kleine kinderen, die de avond vooraf nog zo ijverig het lied instudeerden en bedolven werden onder steen. Dit moet het moment zijn geweest in de geschiedenis dat de rol van de royals voor altijd anders werd en dat Lilibet wist dat ze soms moeder moest zijn en niet alleen iemands koningin.

6. Ik wil meer
Meer Elizabeth, meer generaties en meer seizoenen.