Dagboek van een model

Lily spendeert haar dagen als model en holt van shoot naar show en door naar weer een casting. Op Amayzine vertelt ze je alles over hoe haar leven écht is. Onder een andere naam, dat wel, maar dat betekent dat ze alle juicy details kan delen. Deze week: Lily’s eerste week in New York.

Heya, coming to you from the Big Apple. Vandaag werd ik maar één uur wakker voor m’n wekker dus ik ben ondertussen bijna over m’n jetlag heen. Vorige week werd ik elke dag rond vijf uur wakker om vervolgens, na een halfuur naar het plafond gestaard te hebben, toch maar de douche in te stappen. Het was de eerste paar dagen dat ik hier was gemiddeld min zes en zeker om zes uur ’s ochtends is dat nogal een klap in het gezicht. Aangezien ik mijn natuurlijke vetisolatie heb achtergelaten in Nederland moet ik het hier doen met dubbele truien en panty’s onder m’n broek.

De eerste ochtend ben ik, toerist die ik ben, naar Times Square gelopen. Om kwart over zes in de ochtend is daar natuurlijk nog geen hond (en al helemaal geen mensen). Daar heb ik naar de zonsopgang gekeken, die door het stratenplan van New York prachtig te zien is. Daarna zag ik de stad wakker worden. Toeristen met selfiesticks (ja, dat is nog steeds een ding), zakenmannen met hardloopschoenen en moeders die kinderen naar school trekken.

Ik kocht mijn eerste zes-dollar-cappuccino met amandelmelk (wow, veel zessen in dit stukje, ik heb eens opgezocht wat Angel number 6 betekent: ‘It’s all about finding balance in your life’. Ik moet toegeven dat ik hier nog geen seconde stil heb gezeten, dus ik zal even een yogalesje voor morgen inplannen). Vervolgens liep ik met mijn reusable cup door richting Soho.

Wat me onderweg opviel is dat niemand omhoog kijkt (op wat toeristen na natuurlijk), maar aangezien ik hier nog niet veel ben geweest, vind ik het aanzicht van die hoge moderne gebouwen tegen de lucht heel indrukwekkend. Ik ben benieuwd of ik over een week nog steeds omhoog kijk en of ik dan een massage voor m’n nek moet boeken.

Daarnaast valt het me op dat het tempo hier heel veel hoger ligt. Nog meer dan in Amsterdam zijn mensen onderweg naar een doel. Normaal gesproken trap ik altijd op de hielen van traag lopende groepjes mensen die de hele stoep innemen, maar hier loop in keurig mee in de stroom van snelwandelaars met koffietjes-to-go.
Ten derde is het hier nooit stil. Er wordt constant getoeterd en om de aantal minuten komt er wel weer een ambulance, politie- of brandweerauto langs met loeiende sirenes.

Aangezien het vandaag m’n eerste dag is hier, moet ik langs het bureau om mijn portfolio op te halen. Ik ben zo onwijs blij met het bureau waar ik zit. Mijn boekers zijn superlief en behulpzaam en ik voel me meteen thuis in een stad die zo anders is dan wat ik gewend ben. Ik hou van de ambitie die mensen hier hebben en de dromen en plannen voor de toekomst. Het voelt alsof alles hier mogelijk is en ik snap wat er wordt bedoeld met de American dream.

Na de drukte van Manhattan besluit ik een vriendinnetje op te zoeken in Williamsburg. Dat is een compleet ander deel van New York. Het is hier groen, de mensen zijn rustiger en de huizen lager. Het voelt als een compleet andere stad. Toch leeft hier dezelfde mentaliteit en overal zie je pop-up shops en mensen die op laptops werken in cafeetjes. In dit gedeelte zitten de beste vintage shops en ik heb binnen tien minuten twee nieuwe pareltjes van tops gevonden.

Die avond heb ik meteen een netwerkborrel en ontmoet ik allerlei mensen uit de fashionindustrie. De eigenaar van m’n bureau stelt me trots voor als ‘the new girl’ en ondanks het feit dat ik dat zeker ben, voel ik me hier helemaal op mijn plek. Ik blijf een maand in New York om daarna weer terug te rennen in de armen van m’n lieve vriendje en vriendinnetjes thuis, maar tot dat moment laat ik me helemaal opzuigen in de big bubbel die New York is en ren ik mee in de stroom van de Amerikaanse droom.

XX Kusjes van Lily