Married At First Sight Australia is het leukste wat er is
Soms vraag ik me af of ik de rest van mijn leven voor altijd het meest enthousiast zal blijven over de guilty pleasures. Want hoe vet ik Kalifat ook vond (briljante serie en zó goed): uiteindelijk word ik toch het meest blij van Love Is Blind. Of Selling Sunset. Sex Education (al ben ik van mening dat die ook gewoon heel goed is en geen guilty pleasure). Ik kan het dus echt uren kijken, en dat doe ik ook, maar om nou te zeggen dat je er echt wat van opsteekt… Neuh.
Maar hé, wat maakt dat ook uit. Ik had heel even een goed voornemen om nu een kwalitatief goede serie te beginnen maar toen viel mijn oog bij Videoland op Married At First Sight Australia. Even proberen? JA NATUURLIJK. En jongens, ik ben dus echt he-le-maal hooked. Ik durf niet te zeggen hoeveel afleveringen ik heb gekeken in één avond (oké, zes) en dat ik dus mijn toch al schaarse slaapuurtjes met liefde heb ingekort. Kon niet stoppen met kijken.
Laat ik voorop stellen dat ik de Nederlandse versie echt absoluut niet leuk vond, dus laat dat je niet tegenhouden. Het concept is wel hetzelfde, maar deze mensen zijn zóveel leuker. Niet per se omdat het allemaal oprecht goede mensen zijn, maar serieus: ZOVEEL. DRAMA. Er wordt geswitcht van partners, mensen gaan vreemd, mensen worden afgekat; zoveel ongemak. Het is echt puur genieten. En een unicum bij dit soort series: het heeft 36 afleveringen. Ja echt, dat is dus geen typfout. En ze zijn een uur per stuk. Dat is gewoon een werkweek aan deze serie kijken. Heerlijk.
De stellen onderling hebben ook veel met elkaar te maken. Je hebt Cyrell die vooral iedereen een preek geeft (vooral Jessika, terecht overigens), Ning die afgaande van de eerste afleveringen misschien nooit überhaupt iets van gevoel heeft gehad (‘Ik kom hier voor het eten en de drank’ is wat ze als eerste zei bij het altaar. Uh, oké?), Mike en Heidi die elkaar qua looks superaantrekkelijk vinden maar er langzamerhand achterkomen dat die seksuele aantrekkingskracht ook het enige is wat hen bindt.
En oooh, dan de lieve Mick die twintig schapen heeft. Ines en Bronson, wat echt een volledige shitshow is. Vooral Ines dan. Ik ga je die spoilers niet geven, maar het is me toch juicy. Sluwe vossen, die vrouwen in dit programma (looking at you, Jessika). Wat mij betreft valt het qua verslavingsgehalte in hetzelfde rijtje als Love Is Blind — een vriendin van me noemde het zelfs nog beter dan dat. Maar waarschijnlijk ben je nu al afgehaakt om te gaan kijken. Snap ik. Ik ga ook weer verder.
