Beste Kelly,

Zoals jij daar zat.
Zo naast je broer.
Hoe je klonk.
Zo zeker en vast.
Je hebt vast geoefend. IJsberend door de kamer.
Vastberaden om niet te gaan huilen.
Om sterk te zijn.
Zo zat je daar.
Hoe je hen vroeg je aan te kijken.
Hoe je hen bij naam noemde.
Hoe je door de R. in Rudolf te veranderen jouw vader nog meer mens maakte.
En dan je laatste zin.
Jullie gaan allebei de geschiedenisboeken in.
Maar mijn vader als held.

Ik buig. Voor jou.
May-Britt