Dating Disasters: ‘Thank god, dacht ik. Ik kan hier eindelijk weg’

In Dating Disasters vertellen anonieme lezers over hun gênantste, meest tenenkrommende en dramatische dates. Deze week: vrekkige Victor.

‘Kan iemand me misschien vertellen waar alle normale mannen zich hebben verstopt? Ik kan je in ieder geval vertellen dat ze absoluut niet meer op Tinder te vinden zijn. Het aantal slechte dates dat ik daar vandaan heb geplukt is helaas niet meer op één hand te tellen, maar mijn date met Victor sloeg écht alles.

Ik ben een doorgewinterde tinderaar, dus veel chatten voorafgaand aan een date doe ik niet zo vaak meer. Ik spreek liever snel iets af om te kijken of de klik er is. Zo niet, dan gaan we door naar de volgende. Gelukkig dacht Victor er ook zo over. Hij was een gloednieuwe match waarvan ik niet zeker wist of ik hem in het echt wel knap zou vinden, maar uit ervaring weet ik dat mannen nu eenmaal niet zo goed zijn in het maken van foto’s en dat ze er in het echt een stuk beter uitzien dan op hun profiel.

Bij Victor was dat ook zo. Hij stond al op me te wachten toen ik bij het restaurant arriveerde (dat hij had uitgekozen) waar we hadden afgesproken. Hij zag er goed uit, was langer dan ik dacht en rook ontzettend lekker. We namen snel plaats en bestelden een drankje. Ik had wel zin in een glas wijn, maar hij vroeg om een glas kraanwater. Kan, dacht ik nog naïef, sommige mensen houden nu eenmaal erg van water. Op het moment dat we ons eten bestelden begon de situatie al iets vreemder te worden. Ik bestelde nietsvermoedend een voor- en een hoofdgerecht, terwijl hij aan de serveerster vroeg of hij een voorgerecht als hoofdgerecht kon krijgen, maar dan wel voor dezelfde prijs als het voorgerecht. Oké, dacht ik. Misschien heeft hij niet zoveel honger of niet zoveel geld, of allebei.

Ik probeerde het beste van de date te maken maar terwijl ik heerlijk zat te eten en hij al lang en breed zijn minuscule gerecht op had en aan zijn watertje zat te nippen, voelde ik de sfeer toch ongemakkelijk worden. Ik bood hem meerdere keren aan om van mijn bord mee te eten, maar dat wilde hij absoluut niet. Dat hij daar zo nors en stellig over deed maakte de sfeer niet veel beter. Ik sloeg dan ook een zucht van opluchting toen hij om de rekening vroeg. Ik had mijn portemonnee al gereed om te betalen. Ik wist nog steeds niet of hij nu gewoon weinig geld of weinig honger had, maar als er iets is wat ik erg vind, dan is het gedoe over geld. Hij wilde hier op zijn beurt dan weer niks van weten en riep de serveerster terug om te vertellen dat er een fout was gemaakt op de rekening en we dit bedrag écht niet gingen betalen. Toen ik wilde meekijken om te zien wat er dan precies fout was gegaan, weigerde hij om de bon te laten zien.

Uiteindelijk kwam de serveerster terug met het nieuws dat er niets meer gerekend is dan dat we hadden besteld, waardoor hij in een laatste poging het bedrag nog even naar beneden af probeerde te ronden. Ik kon wel door de grond zakken. We stonden toch verdorie niet op de markt? De serveerster ging er beter mee om dan ik, lachte dat dat niet de gang van zaken was in hun restaurant en vroeg hem of hij wilde pinnen of contant wilde betalen. Gespannen keek ik toe hoe hij eindelijk toegaf en zijn pinpas op de lezer legde. Thank god, dacht ik, ik kan hier weg. Op het moment dat de lezer piepte dat de transactie was goedgekeurd sprong ik op en sprintte ik, nadat ik hem een ongemakkelijke kus op zijn wang gaf, de deur uit. Ik ben er niet trots op maar ik heb hem die avond direct geblokkeerd, ik had echt nul interesse om deze man nog een keer te zien. Wel vraag ik me nog steeds af waarom hij zich die avond zo gek gedroeg, maar misschien moet ik maar gewoon blij zijn dat ik daar nooit antwoord op ga krijgen.’

Wil jij jouw Dating Disasters ook met ons delen? Leuk! Stuur een mail naar info@amayzine.com en misschien lees je jouw verhaal hier binnenkort wel terug.