Voetjes op het dashboard: waarom het echt geen goed idee is

Voor mij begint de vakantie al zodra we de parkeerplaats van de auto-noleggio in Bari afrijden. Mijn lief draait aan de radioknop om zo snel mogelijk R101 (spreek uit: rrr cento uno) aan te zwengelen, ik plug het oplaadsnoertje van de iPhone in, draai het raampje naar beneden en ondertussen schop ik mijn schoenen uit en leg ik mijn voeten – met vers gelakte nagels, want hé, we gaan met vakantie – op het dashboard. Dan is het een kwestie van de seconden aftellen tot de man op links – niet geheel ontoevallig de liefde van mijn leven – naar mij kijkt, zijn blik laat afglijden naar mijn lobster-red teennagels en even zachtjes in mijn bovenbeen knijpt. Dit, dit is vakantie.

Voeten op dashboard = instaruzie

Zijn moeder zat zo ook in de Peugeot 504 als ze naar Zuid-Frankrijk togen, en ik zit hier nu. Om mijn plezier te delen, maak ik nog weleens een filmpje. Van die voeten. Met een vrolijk muziekje eronder. En dat plaats ik dan op Instagram. Nu weet iedereen die een beetje actief is op Instagram dat je weleens een tik om de oren krijgt bij iets dat je doet en waarbij je je van geen kwaad bewust was. Daarop ben ik geen uitzondering. Maar de boosheid die voeten op een dashboard oproepen, die is best wel stevig.

Nu kun je boosheid met boosheid bestrijden – ik heb ook weleens gereageerd met een ferm: het is mijn leven, mijn vakantie, waar bemoei jij je mee – maar ik bedacht toch om me dan maar eens te verdiepen in het fenomeen voeten op dashboardkasten en het gevaar. Want waarom niet luisteren naar de waarschuwingen van anderen? Dus hier komt mijn uiteenzetting over het gevaar, hoe vaak het voorkomt en waarom je, ook in dit geval, de voetjes soms beter op de vloer kunt houden.

Voetjes op het dashboard: waarom het echt geen goed idee is

Het ziet er zó onschuldig uit. Je benen languit, frisse wind door het raam, slippers aan de kant en je verse pedicure in het zicht van je lief. Maar wat je in die zomerse roes misschien vergeet, is dat het dashboard bij een botsing verandert in een soort lanceerplatform. En jij? Jij ligt eerste rang.

Volgens verkeersveiligheidsinstanties, waaronder de ANWB en buitenlandse organisaties als de Amerikaanse NHTSA (National Highway Traffic Safety Administration), is het risico op ernstig letsel tot wel tien keer zo groot als je bij een ongeluk met je voeten op het dashboard zit. Waarom? Omdat bij een botsing – zelfs op lage snelheid – de airbag met een snelheid van ruim 300 kilometer per uur wordt gelanceerd. Dat is sneller dan Max Verstappen ooit zal gaan, maar dan recht in jouw knieën, heupen en gezicht.

Breuken, brandwonden en… gebroken gezichten

Klinkt dramatisch? Dat is het ook. Er zijn talloze voorbeelden van bijrijders die na een ogenschijnlijk klein ongeluk eindigen met een dubbele heupfractuur, verbrijzelde knieën, verbrande benen of erger. Een airbag die normaal je leven redt, wordt ineens een kracht die je lichaam in onnatuurlijke posities duwt. Zoals een arts ooit zei: “Je benen horen niet bij je oren, en zeker niet met 300 kilometer per uur.”

In de VS is er zelfs een campagne gestart na het gruwelijke verhaal van Audra Tatum, een vrouw uit Georgia die met haar voet op het dashboard zat toen haar man – die reed – een kleine aanrijding kreeg. De airbag klapte open, haar voet werd tegen haar gezicht geslagen, en ze liep ernstige verwondingen op waar ze jarenlang van moest revalideren.

Ook als je denkt: “Maar het is maar een klein stukje”

En dat is misschien wel het gevaarlijkste van allemaal. Je denkt: ach, het is maar vijf minuutjes, of: we rijden toch rustig. Maar ongelukken houden geen rekening met reistijd of vakantiesferen. Ze gebeuren onverwacht, vaak op het moment dat je net op je gemak zit en denkt dat het allemaal wel meevalt.

Waarom we het tóch doen

We zijn natuurlijk geen gekke mensen. Het voelt gewoon goed. Vrijheid, vakantie, die relaxte houding waarin je je partner even aankijkt en denkt: ja, dit is het leven. Het ziet er ook nog eens leuk uit op Instagram. Maar net zoals je je veiligheidsgordel omdoet en je kind niet op schoot vervoert, zou dit ook op dat lijstje moeten. Want het risico is het écht niet waard.

En nu?

Ik ga je niet vertellen wat je moet doen. Maar wat ik wél zeg: weet wat je doet. En weet wat ik doe. Ik houd ze gewoon netjes op de mat. Als ik mijn voetjes van de vloer wil, zoek ik wel een dansvloer. Enne, dank aan de volgers voor de tip.

Bron: Reddit.com