Daily May

Niet vergeten

Deze handschoenen zijn zo fijn dat het bijna (bijna hè, bijna) feest is als het herfst wordt. Ik kreeg ze vorig jaar voor mijn verjaardag van heel dierbare vrienden. Omdat ik zelf altijd en overal handschoenen laat slingeren (paraplus idem dito) dacht ik dat dure handschoenen niet aan mij besteed waren. En zo bleek. Want na week een was ik al een handschoen kwijt. En koud dat het was. En een pak sneeuw dat er lag. Gedreven door schuld en lafheid toog ik naar de Mulberry-store in de PC. Maar de handschoenen waren én heel duur (ik hield instant nog meer van mijn vrienden) en deze waren dus ook uitverkocht. Dammit. Tot de sneeuw gesmolten was en ik voor de parkeerplaats van Sanoma mijn handschoen zag liggen. Wit uitgeslagen door zoveel vocht en een ernstig gebrek aan zuurstof. Ik nam de patiënt liefdevol tot me, spoedde me naar de beste drogist van de stad waar ik een goedje kreeg dat mijn handschoen weer tot leven zou brengen. Het werkte. Enorm. Niemand die het verschil tussen de linker en de rechterhandschoen ziet. En nu is het weer koud en mogen de handschoenen weer mee naar buiten. Ik denk dat ik mijn moeder vraag er een touwtje aan te maken en die door mijn mouwen te halen. Want dit overkomt me niet nog een keer.