Dag winter dahag
Precies een jaar geleden nam ik afscheid van Café Restaurant Amsterdam. Ik had daar toen zeven jaar gewerkt (met hier en daar een stage in het buitenland tussendoor) en ben er opgevoed door Milène, de baas van het hele spul. Zij leerde me hoe je het beste een steak tartare klaarmaakt. En wees me hoe je een reservering moet aannemen; namelijk àltijd vragen om de naam te spellen. Ook al heet iemand Jansen. Want hoe stom staat een verkeerd geschreven naam op de reserveringslijst? Als er met kerst gasten binnenkwamen zonder besproken te hebben, kregen ze de mooiste tafel, want wat ben je stoer als je die gok durft te wagen. Aan het einde van het jaar kocht ik voor Milène altijd een cadeautje bij Agnes B. Haar favoriete merk. Laatst stuurde ze me een foto met een bloesje dat ze zeven jaar geleden had gekregen. Het stond haar nog steeds fantastisch.
Toen ik haar vertelde over mijn overstap naar Amayzine.com gaf ze me groot gelijk. Ze zal niemand aanraden z’n hele leven in de horeca te blijven werken. Want kinderen, sociaal leven, ho maar. Ik droom er echt nog wel eens van hoor. Een eigen zaak.
Bij Amayzine leer ik weer heel andere dingen. Welke woorden ik wel en niet moet gebruiken en hoe ik voortdurend moet letten op mijn spelling (ik ben dyslectisch èn slordig, een killing combinatie). Ik ben altijd gek op mode geweest, maar kende geen namen. Ik wist echt niet wie Haider, Phoebe, Diane of Frida zijn. Inmiddels wel.
Maar nu is mijn tas gepakt. Voor even hoor, niet voor wéér een grote overstap. Misschien geen handig moment om er even tussen uit te gaan, met al die eindejaar stukken die geschreven moeten worden. Maar wel heel erg lekker. Ik laat de winter heel even voor wat ‘ie is. Shortjes, spaghettibandjes, rokje, bikini (echt wel meer dan één), iets leuks voor ’s avonds, flipflops, zonnebrand, hoed, een hoop leesvoer en muziek. Meer heb ik niet nodig. O ja, en een yoga mat. Ik ga namelijk naar Thailand voor een potje yoga. En voor een detox. Ik pak het hele reinigingspakket. Voor de geest en voor het lichaam. Ik zal jullie laten horen hoe dat bevalt. Of het bevalt. De afgelopen dagen check ik om het uur mijn Iphone om het weer op Koh Samui te bekijken. Ik mag niet klagen geloof ik. Als het goed is zit ik straks zomer blond en poepie bruin aan het kerstdiner.
