Vorige week tijdens mijn bardienst bij Boulevard spraken we over de schilderijen van Judith Osborn. Ja, ik dacht ook meteen; Judith Osborn? Zij was toch van die geestige T-shirts? Ja die, Judith Osborn. Eigenlijk een Zoe Karssen avant la lettre. Judith heeft rust in haar donder en heeft zich gestort op de wereld van de Hogere Kunsten. En ik vond het mooi. Dus togen Jet en ik gisteren naar de vernissage in het Amstelhotel, mijn favoriet voor een glas, zo’n verrukkelijke bitterbal, de kunst en leuke mensen. Want Judith en Bert (Van der Veer, haar geliefde) hebben altijd vrolijkheid aan zich kleven.

Bij binnenkomst botsten we meteen op onze amayzine-friend Eva Jinek en haar Freek. Meteen even op de foto om ons daarna als een alligators op die goddelijke bitterbal te duiken. En dan Freek. Wát een leuke man. Alleen al dat hij Eva ‘liefke’ noemt did the trick. En mijn dochter was echt starstruck toen ik haar vertelde wie ik had ontmoet. “Freek in het wild in het écht?!”

Frank Houtappels zag er geweldig uit in zijn STRAKKE pak (“Corrigerend ondergoed, dames. Ik zit tot mijn kin in de Spanx.”)

We gingen verder op onze fameuze strooptocht. Fotograaf Govert de Roos, couturier Paul Schulten, Judith zelf, architect Cees Dam, Michiel van Erp (net klaar met zijn eerste dramaserie Ramses waar ik me enorm op verheug), hoofdredacteur van LINDA specials Iebele van der Meulen en , nog een favoriet, Frank Houtappels. Frank had de expositie geopened en was zijn zenuwen met terugwerkende kracht aan het wegspoelen met witte wijn. Hij zag er geweldig uit in zijn strakke pak (“Corrigerend ondergoed, dames. Ik zit tot mijn kin in de Spanx.”) en fluisterde ons ook nog in dat hij (scenarioschrijver) binnenkort met een geweldige scoop komt. We wachten af Frank. Maar we zijn nu al best tevree met het corrigerende slip verhaal.

De schilderijen van Judith hangen in de A-bar en in de Tuinzaal. Gaat heen, eet een bitterbal (of twee), en geniet ervan.