5 redenen waarom het een goed idee is om een designerbag te kopen
Hier op kantoor hebben de afgelopen weken een aantal Grootste Gebeurtenissen plaatsgevonden. Lang wachten en veel dromen was het proces, een PS11 van Proenza Schouler voor mij en een Trio Bag van Céline van Josselin het resultaat. Josselin had het haar vriendinnen niet verteld dat ze Céline had gekocht (“dat vinden ze toch niet boeiend”) en toen ze op Amayzine zagen dat de aankoop dus inderdaad een feit was kreeg Joss de vraag “waarom is deze tas nou eigenlijk zoveel geld waard?” Joss riep meteen iets over dat het “natuurlijk een investering is!” waarop haar vriendinnen terugkaatsten: “maar, een investering in wát eigenlijk?” Goed punt, goed punt, maar nadat ik dit verhaal hoorde was me meteen duidelijk dat hier directemundo over geschreven moet worden want NATUURLIJK is die tas dat geld waard. En wel om de volgende redenen.
1. Om te beginnen is het héus wel een investering.
De definitie van een investering is “het beleggen van geld of het aanschaffen van productiemiddelen ter verkrijging van een meeropbrengst.” Die meeropbrengst ga je voelen doordat een Goede Tas deuren voor je opent, zoals May al eens schreef. Investeren in een tas is misschien wel investeren in een nieuwe baan, en een baan levert geld op dus: de tas is een goede investering. Daarnaast is een Goede Tas een relatief voordelig middel om je héle garderobe te upgraden, want een broek van H&M en een trui van Zara zien er door een Céline/Proenza/Chloé opeens heel veel beter uit.
2. Je hebt er jaren plezier van.
Ook daarom is het een investering, want een Goede Tas is over 10 jaar nog steeds een Goede Tas. Het leer blijft mooi en wordt waarschijnlijk zelfs alleen maar mooier, hardware gaat niet afbladderen, de ritsen blijven het doen, de stiksels blijven zitten waar ze moeten zitten en de kleur is never going anywhere. Een Goede Tas is duur vanwege het merk dat erin staat, maar ook vanwege de waanzinnige kwaliteit. Een super hip tassie van Zara is heus reuze leuk, maar die dingen ben je al snel spuugzat en bovendien gaan ze er steeds lelijker en verfomfaaider uit zien. Not cool.
“Dat horloge dat meneer om zijn pols draagt is duurder dan al mijn GOEDE TASSEN BIJ ELKAAR”
3. Hij mag toch ook een horloge kopen?
Vooral mannen zullen voor je voeten werpen dat de prijs van een Goede Tas totaal krankzinnig is. Ik heb ooit de kapitale fout gemaakt om een manspersoon te vertellen hoeveel ik had betaald voor mijn Chloé Paraty. BIG mistake, dus nu Proenza erbij is gekomen hou ik hem compleet in het ongewisse. Maar onlangs bedacht ik eindelijk een manier om hem uit te leggen waarom ik voor mezelf kan verantwoorden dat ik zoveel geld uitgeef aan een tas. Meneer heeft namelijk een Breitling om z’n pols hangen en those things don’t come cheap. Sterker nog, dat horloge is duurder dan al mijn Goede Tassen bij elkaar. Een horloge is voor een man wat een Goede Tas voor een vrouw is: een investment piece, met een hoog prijskaartje, waar je je hele leven mee doet, en waar je elke dag weer plezier van hebt.
4. Het moment van aanschaf alleen al is een heel evenement.
Een Goede Tas wordt gekocht in een Goede Winkel en krijg je mee in een Goed Tasje. Bij voorkeur. Die winkel ziet er super gelikt uit, het personeel is aardig en vriendelijk en behandelt je alsof je de koningin van Monaco bent en als je echt mazzel hebt krijg je nog een glas bubbels erbij ook. Daarna ga je met de vriendin(nen) die mee gingen hysterisch blij wijn drinken om het te vieren. Of je bestelt ‘m online natuurlijk, dat kan ook. Ik bestelde Proenza online en toen De Grote Doos met daarin een iets kleinere doos en daarin een dustbag en daarin PROENZA kwam was de hysterie minstens zo groot. Ook belangrijk, leg alles vast, dan kan je het nog heel vaak terugkijken.
5. Omdat het je simpelweg heel, héél gelukkig maakt.
En dat is eigenlijk wel de belangrijkste reden. Toen mijn vader op een onbewaakt moment vroeg hoeveel ik eigenlijk voor Proenza had betaald zei ik dat ik dat niet ging vertellen “omdat het daar niet om gaat. Die tas maakt me gelukkig en alleen daardoor al is ‘ie het geld meer dan waard.” Mijn vader begrijpt dat soort dingen goddank en zei dus “heel goed kind, vind ik ook” en daarmee was de kous af. Je hoeft aan niemand te verantwoorden wat je ervoor hebt betaald. Als je niet een gezin met 18 kinderen hoeft te onderhouden en je geld zelf verdient en dus ook zelf mag uitgeven, hoezo zou je dan in godsnaam iemand anders ervan moeten overtuigen dat het heus niet belachelijk is om zo’n aankoop te doen? Het is jóuw geld, en je doet ermee wat jíj wilt, en daar heeft níemand wat over te zeggen. Buy the bag, keep the bag, LOVE the bag.
