Aan de andere kant van streetstyle

Er is inmiddels niets nieuws meer aan: de straten tijdens Fashion Week zijn een even groot spektakel als dat wat er op de catwalk gebeurt. Streetstyle is hot, hot hot hot. Helle drommen meisjes en vrouwen gaan zonder kaart voor de shows maar wel met een killeroutfit naar daar waar de meeste fotografen zijn in de hoop op de kiek gezet te worden. Na New York en London hebben we dat fenomeen aan de levende lijven ondervonden. Vooral in New York werd ik best vaak gefotografeerd en dat is, eerlijk is eerlijk, best spannend en ook een beetje leuk. Zo’n klik van de camera is toch een soort real life versie van “vind ik leuk” voor je kleren en ach, elk compliment is er een. Overigens is het hondsfrustrerend dat je die foto’s dan vervolgens nooit meer ergens kunt terugvinden want hoe weet je nou waar op welke site of blog ze geplaatst worden, maar dat terzijde.

Ding is, in London vooral viel het ons op dat de mensen die foto’s maken van al die knap aangeklede modepopjes zélf eigenlijk ook heel fotografeerbaar zijn. Ontzettend hippe hipster achter types rennen als herten over straat, ontwijken auto’s en springen over muurtjes heen om hét shot te maken. Ze kennen elkaar allemaal, opereren vaak ook in groepjes, en gaan van modestad naar modestad en bouwen zo een heel netwerk op met modepopjes. Streetstylefotografen en de veelvuldig gefotografeerde objecten kennen elkaar, helpen elkaar, smsen elkaar hoe laat ze zullen aankomen en kiezen samen de beste plek uit om de beste foto te maken. Echt het is fascinerende materie.

Dus, mocht je de komende tijd weer hele blogposts en pagina’s vol streetstyle zien, weet dan dat die foto’s waarschijnlijk gemaakt zijn door één van de fotografen op de foto’s in deze post. En zeg nou zelf, wetende dat wat er achter de lens zit minstens zo knap en hip is als dat wat er voor de lens staat maakt het allemaal nog nét even leuker. Dat dacht ik.