Choo of ik schiet

Om heel eerlijk te zeggen, zit ik niet enorm te wachten op de derde Seks and the City-film. Ik vraag me af of er iemand out there is die alle ze seizoenen vaker heeft gezien dan ik maar die films… De eerste vond ik nog wel fijn vanwege de outfits, dat geweldige appartement aan Central Park en de scène waar Steve en Miranda elkaar in de armen vallen op de Brooklyn Bridge maakte dat er een traan over mijn wang rolde. Maar verder was er van Oscar-waardig vertoon niet bepaald sprake. Dat weet ik zelf ook wel. De tweede film heb ik niet eens uitgekeken. Hoe graag ik ook wilde, hoe hard ik probeerde, nadat Carrie Aiden kustte, viel ik in slaap. Keer op keer op keer.

Toch mis ik Carrie slash Sarah Jessica Parker nog steeds. Ze hoort toch een beetje in mijn leven. Haar outfits, haar stem, haar niet perfecte gezicht dat haar nog beminnelijker maakt, alles, álles, ALLES mis ik.

Groot was de vreugde toen ik las dat Sarah Jessica haar rentrée maakt op tv. Een serie voor succesvolle veertigers die toch worstelen met de vragen des levens? Met veel cocktails, overspelige vriendinnen en heel veel fijne pakjes? Zoiets?

Niets van dat al. Een crime-serie. Misdaad. Gebaseerd op een boek met de titel Busted, a tale of corruption and betrayal in the city of brotherly love. Zelden was het woord teleurgesteld meer op zijn plaats.

Toch is er hoop. De regisseur is namelijk David Frankel. Die naam doet niet meteen een bel rinkelen bij je maar het is de man die ook The Devil Wears Prada regisseerde. Goede hoop dus.

En Sarah is Sarah is Sarah dus ik verwacht in tussen alle boeven, donkere tunnels, cellen door heul veul Alexander Wang, een beetje Dior, Oscar de la renta, Sonia Rykiel.

Ik zie het al helemaal voor me. Choo of ik schiet.