DE MOOISTE AVOND VAN DE FILMMUZIEK

Het was de zonnigste dag die we tot nu toe hebben gehad, ’s avonds werd de rode loper uitgerold, knap aangeklede gasten druppelden binnen en de beste dirigent van de wereld stond klaar in de coulissen; De Avond van de Filmmuziek was gister en het was een avond om nooit meer te vergeten. Een jaar geleden ontstond het idee om jonge mensen te interesseren voor klassieke muziek en kennis te laten maken met het Concertgebouw en orkest. Om dat te bewerkstelligen werd Holland Symfonia gevraagd onder leiding van Charles Floyd klassieke filmmuziek te spelen. Holland Symfonia ken je wellicht van het tv-programma Maestro en Charles Floyd, dat is de man die onder andere dirigeerde op het inaugaratiebal van Barack Obama.

Elk fragment werd aangekondigd door een gastspreker uit entertainmentwereld en de hele avond werd aan elkaar gepraat door Ruben Nicolai. Zwaargewichten dus. In de zaal trouwens ook. Arie Boomsma, Jan Jaap van der Wal, Jan en Monique des Bouvrie, Wende Snijders, Jort Kelder en Lauren Verster, Loes Luca en een stralende en zwangere Lieke van Lexmond die zus Jetteke had meegenomen. Mijn persoonlijke favoriet was trouwens denk ik wel Alexander Klöpping, die ontzettend charmant en geestig zijn fragment aankondigde. Het was de soundtrack van Pirates of the Carribean en dat is nogal, eh, bombastisch, zoals ‘ie het zelf zei. En inderdaad, het orkest begon te spelen en er kwám me toch een geluid uit, echt door merg en been. Op de goede manier dan he. Verder hoorden we muziek van Amélie, Star Wars, Indiana Jones, The Godfater – just to name a few.

Na afloop gingen we met z’n allen naar de al net zo mooie Spiegelzaal voor een glas Moët et Chandon en een bitterbal, mijn favoriete combinatie. We waren met het hele Amayzine-team en onze broeders van de Pilot Studio en het voelde een beetje als het allerleukste bedrijfsuitje ooit. Toen het in de Spiegelzaal klaar was sprongen we op de fiets naar De Kring op het Leidseplein voor een afterparty onder muzikale begeleiding van niet Charles Floyd, maar van Erik de Zwart. Een nacht vol eindeloos dansen op oude hitjes en geweldige 90 classics volgde, in mijn geval eerst op m’n beeldige 12 cm pumps maar op een gegeven moment gewoon op m’n panty. Ik zag Dirk Zeelenberg tot diep in de nacht aan de bar zitten en volgens mij vermaakte René Mioch zich ook kostelijk. Jet stuiterde de hele club door en stagiares Issey en Janine waren niet van de dansvloer af te sláán. Als Amayzine uitgaat dan doen we het ook meteen goed. Heb je meteen de reden dat we vandaag maar een beetje stilletjes en rillerig zijn hier op kantoor maar ach, kniesoor. Wij verheugen ons nu al op volgend jaar. Proost!