Als jij me ziet, is dat waarschijnlijk meestal met make-up op. Die kans is, zeg, 90% want mijn make-uploze hoofd bewaar ik voor mijn intimi. Een stap over de drempel en er gaat minstens Le Beige van CHANEL overheen.

Mijn huid is best mooi, heus. Mijn wangen en voorhoofd althans. Kin en neus daarentegen zijn rood. En in geval van paniek, woeste deadlines en ongelukkige dierbaren heerst er onrust. Zo’n pukkel die er een seconde geleden niet zat en nu besloten heeft zich permanent op mijn huid te installeren.

Op het moment dat ik zo’n beetje een infuus van anti-blemish van Clinique aan mijn kin wilde hangen, besloot ik dat het zo niet langer kon. Ik belde mijn huidvriendin Jestke Ultee en riep heel hard: HUUUUUUULP.

Er volgde een lange correspondentie met als subject: plaats delict. Jetske vroeg me onbewerkte foto’s van mijn make-uploze hoofd te sturen. Bij voorkeur ingezoomd op de, euh, paniekplekken. Terwijl ik na het zien van deze beelden van het dak wilde springen, maakte Jetske een dansje. Ze houdt van een huidsituatie. Omdat ze het gereedschap heeft om het beter te maken.

Samen sloegen we de handen ineen. We gaan er werk van maken. Het streven; een huid die geen foundation meer nodig heeft. Tenzij ik het graag wil. Volgens Jetske gaat het lukken. Deze zomer nog. Volg me want ookal is je huid vast beter dan die van mij op dit moment, hier ga jij ook meer van stralen.