Een bril zonder sterkte, mag dat?

Deze week bevonden Josselin en ik ons in Strandzuid, een tent in Amsterdam waar de presentatie van Luxottica was. Luxottica is het grootste brillenbedrijf ter wereld en verkoopt onder andere de monturen van Prada, Ray Ban, Armani en Persol. We werden voorgesteld aan het nieuwste van het nieuwste op het gebied van zonnebrillen én ‘correctiebrillen’, of zoals wij ze noemden, ‘echte brilbrillen.’ Dat zonnebrillen het allerleukste ooit zijn is niets nieuws, maar wat we zagen was dat veel merken inzetten op een collectie waarin de correctiebril een letterlijke vertaling is van de zonnebril, en andersom. Dus dat je een echte brilbril koopt en tegelijkertijd een zonnebril in precies dezelfde stijl. Maar, als je ogen geen bril nodig hebben, mag je dan ook die correctiebril kopen?

Wij kwamen er dus niet uit. Terwijl we driftig de ene na de andere bril op en af aan het zetten waren vonden we de correctiebrillen vaak net zo mooi als de zonnebrillen, maar aangezien bij ons de ogen goed genoeg zijn om brilloos door het leven te gaan valt zo’n echte brilbril al snel af. Of niet? Mag je zo’n bril dragen puur en alleen om het esthetische effect? Iets in mij roept dat zulke ijdelheid echt niet door de beugel kan, maar waarom eigenlijk niet?

Al denkende kwam ik op het punt dat het misschien zo is dat bij kledingstukken die een heel duidelijk functioneel doel hebben, het not done is om die te dragen zonder dat je gebruik maakt van dat functionele doel. Dus een muts dragen in een club, of bij warme dagen, dat vind ik per definitie totale aanstelleritis. Of bretels, daar kom je alleen mee weg als je Jort Kelder heet maar al die hipsters met hun hoogwaterbroeken, hou óp met me hoor.

En daarom twijfel ik dus ook aan de bril. Ik héb hem niet nodig, waarom dan wel dragen? Ik vroeg het op Instagram en daar waren de meeste reacties echter enthousiast, “ah joh gewoon doen!” En “nee juist leuk, kan een outfit helemaal afmaken.” Nu moet ik zeggen dat ik een bril dus best heel leuk vind staan en bovendien voel ik me er mega slim door dus de verleiding is groot. Al denk ik toch dat de ijdelheid me tegenstaat. Kortom, ik ben er niet over uit. Kwestie van tijd? Gaat dit binnenkort geheel en al acceptabel worden? Wat vinden jullie eigenlijk?