Vanmiddag wordt er weer geëlimineerd. De dag begint met het evalueren van de shoot die de meisjes de afgelopen dagen hebben gedaan. Om elkaar niet te beïnvloeden, bekijken Anouk, Dirk en ik de beelden na en niet met elkaar. Daar is eindredacteur Riena reuze streng in. Een voor een lopen we naar de binnenplaats van ons hotel waar Riena dan, gewapend met laptop, telefoon en sigaret, op ons wacht.

Na deze sessie is het make-up time. Als host heeft Anouk natuurlijk een personal visagist maar Dirk en ik delen er een. Nu heeft Dirk bar weinig nodig en kost het, zeg, een minuut of drie om hem tv-proof te poederen dus heb ik onze visagiste Claudia een hele dikke twee uur helemaal voor mezelf.

Claudia is een Italiaanse New Yorkse met een Franse moeder. Ze vertelt me over de topmodellen die ze heeft ‘gedaan’, overtuigt me dat ik echt, écht, ECHT naar Sardinië moest (Bluest water in the world), laat me geestige filmpjes als deze  zien en vertelt alles over haar Italiaanse gay-vriend die al vier jaar een relatie heeft met een man en dat deze dag aan zijn Italiaanse ouders gaat vertellen. Het is tenslotte gaypride dus een betere dag is er niet.

Visagistes moet je verwennen. Omdat ze hard werken en ook omdat ze je mooier zullen maken als ze het naar hun zin hebben bij je. Anouk lucht haar hotelkamer altijd en brandt een gezellige geurkaars voordat Sandrine, haar visagist, haar kamer in een make-up room verandert. Ik heb wat lekkere dingen ‘in huis’ gehaald. Healthy repen, wat mineral water en vers fruit. Claudia is het type dat aan iedereen denkt behalve aan, juist, zichzelf.

Nu hebben we twee heerlijke uurtjes waarbij ze het mooie naar boven haalt en het mindere (ik heb ineens een enorme pukkel op mijn kin) wegpoetst. Tijdens onze sessie vertrouwt ze me toe dat het tussen haar en haar Italiaanse geliefde op zijn einde loopt. Hij kan niet aarden in New York, zij denkt er niet aan om terug te gaan naar Italië. Ze ziet er moe uit, maar ze huilt heus niet. Daar is ze veel te New Yorks voor geworden.

Omdat we altijd veel te veel tijd nemen voor chat and make-up, glip ik in drie minuten in mijn outfit. De telefoon gaat, de taxi staat te grommen voor de deur. De opnames zijn in Brooklyn, juist aan de andere kant van de brug, best een ritje. Het is een graad of 40 in New York dus eenmaal aangekomen in Red Hook Brooklyn lust mijn gezicht wel weer een poedertje. Claudia zet me neer in het zwetende productiekantoor en gaat met kundig oog te werk. Als ze zich over het probleempunt ‘kin en pukkel’ buigt, vraag ik haar: “How is the motherfucker?” Ze kijkt me aan en lacht; “You mean my boyfriend?”

Echt Claudia, alleen om jou al mag dit avontuur voor mij nog weken duren.