HNTM-report

Darling Nicky

Terwijl ik dit schrijf fantaseer ik over een romige croque madam, een schuimende latte (die zou ik op zich zo kunnen maken maar als ik opsta, beweegt mijn horizon), een biefstuk of een croissantje met Nutella. De erfenis van een lange, grootse en meeslepende avond, de finale van Holland’s Next Topmodel 2014, die begon om 16:00 uur in Studio 21 op het Hilversumse Mediapark.

 It’s all about the hair

Een Gucci-jurk zou het worden. Omdat de jurk zelf nogal aanwezig was met leer en pailletten en nou ja gewoon veel feest, wilde ik mijn haar een beetje nonchalant. Eigenlijk precies zoals Frida Gianini haar modellen de catwalk op stuurde voor haar fall/winter look. Laat ik nou dikke vriendinnen zijn met Rachel Geerman van The Building die ook het haar van de Gucci-show deed. Met gedaan haar, ging Twingo plankgas naar de Pilotenstraat waar collegajurylid Dirk me ophaalde. De amayzine-editors hadden Twingo geclaimd, vandaar en op de terugweg haakte ik aan bij mijn lief, dus ik kon me de overwinningschampagne goed laten smaken.

 Backstage baby

Om 16:00 uur doolden we door de krochten van Studio 21. Kruip door, sluip door, bochtje links, bochtje rechts, trapje op, twee keer links, door de kantine en daar was onze kleedkamergang. Een topmodel ben ik nooit geweest en zal ik zekerrr niet meer worden maar dat nu mijn naam onder het woord ‘topmodel’ hing vond ik toch wel even een moment. En dat er een gekoelde fles Piper Hideseck op mijn kamer stond ook. Precies zoals je het hebben wilt.

 Die jurk moet uit

Daar liep ik dan, opgemaakt en al met een grote, zwarte kappersmantel om uit angst om mijn beeldschone Gucci te bevuilen. Af en toe trok ik mijn capeje op voor een geïnteresseerde passant (Fred, Freek of Dirk) en allemaal zeiden ze “Staat je beeldig maar misschien moet je toch die andere jurk eens passen.” Dus daar hing mijn witte robe ineens aan de hanger (handig voor donderdag want dan vieren we dat amayzine.com een jaar bestaat) en zat ik in een zwarte Gucci op mijn jurystoel. Luxepositie.

 Weerzien met de meisjes

Nog half in de stijgers (krullers in het haar, badjassen en slippers aan) druppelden ineens ‘onze’ meisjes voorbij. Lieve Nicky at een visje in de kantine, Lincey zag ik in de wc. Het arme kind. Blijkt een niet goed werkende schildklier te hebben waardoor ze ineens vreselijk kampt met haar gewicht. Echt zo sneu. Holly natuurlijk die samen met haar moeder, styliste Xandra Brood, was, Liz die er echt heel knap en sterk uitzag, June met nieuw haar (brunette is het nieuwe blond volgens June), Debbie natuurlijk die gisteravond echt op haar allerknapst was en Sanne en Aisha.

 And..showtime

Daar zat ik dan. Dirk en Freek aan mijn zij en als ik iets verder de zaal in keek, zag ik mijn lief en amayzine Liesbeth, Josselin (Jet had een ander feestje, namelijk de première van Pak van mijn Hart die broer Kees regisseerde), sales director Daniëlle en onze superstagiaires Maud en Lisa

 Debbie, Sanne, Nicky en Aisha

“Het gaat wel hoor met de spanning. Nee hoor, het gaat echt wel.” Zei Aïsha tegen Anouk Smulders. Nou, ze stonden nog net niet te klappertanden van de stress maar ‘het valt wel mee met de stress’ daar was volgens mij niet echt sprake van.

Tijdens de eerste twee rondes keek ik steeds even naar Dirk en Freek. “Mijn hart, mijn hart” fluisterde ik. Aïsha naar huis sturen en daarna Debbie. Debbie. Ze knalde van de catwalk. Die huid, dat lichaam, haar blik, de houding. Om maar een open deur in te trappen; er kan er maar een winnen.

 We houden allemaal van Nicky

Daar stond ze. Huilend op het podium met een cheque die een ticket is naar haar toekomst. Het gepeste boerenmeisje uit Brabant dat nog nooit van Anna Wintour had gehoord en niet wist wat een skyline was. Lieve Nicky, jij gaat de wereld over and I’ll be watching you.