Dinsdagochtend vroeg. Anouk, Dirk en ik zijn gisteravond aangekomen in New York. In de taxi spreken we meteen af dat elke keer dat iemand New York van Alicia Keys zingt er een dollar in de pot gestopt moet worden. Ik kan je vertellen, er zit al aardig wat in want zeg je New York dan bespringt dit nummer je.

 Een cameraman voor Tommy graag

Ik ben al vroeg wakker. Vandaag staat er een interview met Tommy Hilfigervoor RTL Boulevard op het program maar ik moet nog wel even een cameraman regelen. Als ik ons hotel in Midtown verlaat is iedereen al on a roll. Collega-jurylid Dirk Kikstra fotografeert actrice Morgan Saylor van Homeland. Gewoon bij ons voor de deur. Alsof het niets is.

 On a jet lag

Op het bankje, dat in de loop van de serie legendarische vormen gaat aannemen, zitten Fred en Anouk met uitvoerend producent Femke. Ze bespreken de dag die komen gaat. Vanavond staat een belangrijke shoot op de rol. Dirk zal alle meisjes fotograferen op Times Square. Voor het mooiste licht-effect moeten we wel wachten tot het donker is. And we’re on a jet lag…

 Laptop, green juice, wolkenkrabber

Aan het eind van de dag lijkt iedereen een beetje te verzamelen op de binnenplaats van ons hotel. Zo’n terrasje dat omzoomd is door intense wolkenkrabbers. Niet idyllisch, wel grootstedelijk en laat ik daar nu enorm van houden. Laptopje voor me op tafel en een green juice in aantocht.

 Shoot op Times Square

De avond valt en Anouk en ik wandelen naar Times Square. Met het gevaar als een ontzettende New York snob te klinken is dit een plek die je normaal gesproken liever mijdt. Tourists paradise. Maar hé, om hier, laat op de avond tussen honderden mensen een shoot te hebben is echt wel helemaal de bom natuurlijk. Anouk wijst me op welk scherm ze vroeger in een weinig verhullend bikinietje heeft gehangen en Times Square voelt groots. En ik klein.

 Onze meisjes op Times

Een voor een komen de meisjes de straat oplopen. Times Square als je catwalk. Je kunt slechter beginnen als model. De opdracht is om zelf figuranten voor je beeld te zoeken. En snel een beetje want we hebben niet de hele nacht de tijd. Dirk rent zo hard achteruit en springt heen en weer dat zijn zolen de volgende dag serieus verschroeid zijn. Anouk en ik versmelten met de toeristische crowd, maken foto’s en zijn trots.

 Hoeveel is 34 gedeeld door 6?

Als iedereen bekeken en gekiekt is, lusten we een glas. Midtown is niet bepaald de buurt met de tofste kroegen maar het is laat, we zijn dorstig ende opgewonden van het hele spektakel dus de Irish Pub bij ons in de straat is prrrima. Samen met verslaggever Marc bestellen we een fles wijn. En de verhalen-die-niet-gedeeld-kunnen-worden-komen. What happens in New York, stays in New York maar ik kan je vertellen dat de tranen op de muffige bar vallen van het lachen. Als de fles leeg is, overwegen we nog een glaasje. Of moeten we toch een fles bestellen want dat is in New York meestal stukken goedkoper. Een glas is 9 dollar, een fles 34. Uit een fles haal je zes glazen. Anouk en ik kijken elkaar aan en stellen exact op hetzelfde moment de vraag; hoeveel is 34 gedeeld door 6? En dan blijven we elkaar zo’n drie minuten aankijken in de hoop dat de ander het antwoord heeft. Fris is een adjectief dat even niet op ons van toepassing is.

 Het vlees is zwak

Omdat het vlees zwak is, en we rekenkundig niet meer ijzersterk zijn, wordt er natuurlijk nog een fles besteld. En er volgen meer verhalen. En tranen. Jetlag? Hebben we totaal geen last van. Als we om twee uur ’s nachts in kennelijke staat de lobby van het hotel inrollen, zit daar een charmante man. “Anouk Voorveld? Is that really you?”

Anouk recht haar rug. Het is talentscout Michael Sanka, een van de mensen die aan de wieg van haar succes als model stond en, niet geheel ontoevallig, ons gastjurylid van de eliminatie van morgen is. We babbelen beleefd en gaan dan echt, echt, echt naar ons bed.

 Remember me?

De volgende dag in onze studio in Redhook Brooklyn, geef ik Michael weer een handje. “I’m May. We met last night.” “Yes I remember you, dear May”, is zijn antwoord. “But I am so surprised you still remember me.” Oef. Slik.

Het werd een van de leukste eliminaties ooit.