GLAMOURHUWELIJK OP CAPRI

WAAR WAS IK?

Voor een wifi-behoeftig type als ik is met vakantie zijn in Italië niet altijd even rustgevend. Ja, ja, ja, je eet nergens beter, de koffie is zoals hij hoort te zijn en charme is ‘dappertutto’, maar het is ook het land waar de fax nog op elk bureau staat. Het land waar ik een kwartier sta te wachten om mijn magazines af te rekenen omdat er eerst een vrouw drie postzegels komt kopen, twee meisjes zeven kopietjes maken, iemand een rijbewijs inscant en daarna een jongen tien ballonnen afrekent. Goed. Dat land dus. We huren hier een best behoorlijk huis voor een dito prijs maar Internet? Dat behoort niet tot de basisbehoeften van een Italiaan.

Vanochtend dongelde (want met zo’n vorige-eeuws ding poogde ik de wereld binnen te hengelen) ik eerst op het kantoor van de eigenaar van ons vakantiehuis om vervolgens in opperste wanhoop (trilde ik? Ik geloof een beetje) naar hun privéhuis te worden geloodst om mijn bereidwillige Macbook aan hun Internet te koppelen. Even surfen naar Amayzine.com, Elle.nl (waar ik zag dat de eerste editie onder hoofdredactie van Hilmar in de winkel ligt) en WWD.com waar ik las dat Louis Leeman is getrouwd.

One handshake

Ik hoor je denken. Louis wie? Louis Leeman. Italiaanse royalty van Nederlandse bodem. Huisvriend van Olivia Palermo en Johannes Huebl en van Edgardo Osario, ontwerper en founder van Aquazurra, de warmste schoenen du moment. En Edgardo, dat is mijn handshake naar dit starstudded ultraluxe Capri-huwelijk dat dit weekend plaatsvond.

Cocktails in het Carlton

Afgelopen New York Fashion Week dronk ik een cocktail met Edgardo en zijn geliefde Eduardo (je verzint het niet maar het is zo) in de pianobar van het Carlton. Buiten was het een slordige -20, binnen stomend gezellig met de amayzine editors, onze uitgever, Edgardo, Eduardo en Erica. Italiaanser dan Erica verzin je het niet. Intens slank, geweldig haar en druk pratend. In haar geval over haar huwelijk. “Aii tinke aii wiell ask Roberto (Cavalli that is) to desaign mai dressuh. That wayy ai can keep ituh.”

Sjampagnuh!

Een paar dagen later at Liesbeth in Indochine. Vroeger een hotspot in New York en blijkbaar nog steeds een plek waar tijdens fashionweek het een ons-kent-ons van jewelste is. Ook daar zat Erica te shinen. In Londen werden Jet en Liesbeth door Erica en liefde Louis uitgenodigd voor een diner. Zoals je begrijpt was dat niet in een smijttent. Na afloop gingen ze nog iets te drinken. Het werd een Londense besloten club waar meteen de loper werd uitgerold voor Erica en Louis. Jet en Liesbeth wisten dat het moment daar was een tegenprestatie te leveren. Een rondje. Maar als je weet dat Londen nog drie keer duurder is dan New York was dat toch even slikken voor de meisjes. Vooral toen Erica “sjampaignuh’ en Louis en de rest van het gezelschap een stevige cocktail bestelden. Ze deden de bestelling, namen een hap adem en persten hun creditcard uit hun broekzak. “It’s open bar, girls!” zei de ober. Over meevallers gesproken.

Barneys en Madison Avenue

Het was die avond waarop Jet en Liesbeth kennis maakten met Erica’s aanstaande Louis. Louis bleek een Nederlandse schoenenontwerper die in Florence de mode-opleiding heeft gevolgd. Inmiddels wordt hij bij Barneys verkocht en heeft hij een flagshipstore geopend op Madison Avenue. Was ik ook even stil van. Erica volgde dezelfde opleiding (daar begon het vuurtje te branden), werkte daarna als styliste voor Vogue Japan en stortte zich samen met Louis op de mannenschoen. Kijk even naar zijn site. Tim Walkeriaanse beelden. Ik houd niet van de term ‘onnederlands’ maar hier is hij wel heel erg op zijn plaats.

Waar waren wij?

Dit weekend was het dus zover. Eerst liet Erica zich op een praalwagen over Capri rijden. Haar jurk heerlijk kort zodat haar beeldschone benen en (Aquazurra?) schoenen duidelijk te zien waren. De gasten (waaronder dus Olivia, Johannes en onze vrienden Edgardo en Eduardo) vonden op hun kamer espadrilles die Louis speciaal voor deze dag had laten maken. Op de zool stonden hun initialen. Hoe heerlijk. Daarna een diner met tafels tot aan de horizon, bruidsmeisjes in Mary Katranzou. Alles, alles, alles even perfect. Blijft de vraag. Waar waren wij? Erica? Wie go way back. Het zal wel aan dat vermaledijde Italiaanse Internet liggen. Is de mail met de uitnodiging natuurlijk niet aangekomen.