Tja. Wat is een disaster date eigenlijk? Je zou denken: een date waarbij je elkaar niet zoveel te vertellen hebt. Een date met een veel te kleine, humorloze man met lelijke schoenen en/of een rare broek. En ik kan nog wel even doorgaan. Ze zijn er in alle soorten en maten. Hier die van mij.

My Disaster Date – vers 1

Het begon allemaal op Amayzine HQ. Ik keek beautyeditor Josselin lief aan, of ik even in haar cosmeticakast mocht snuffelen. Ik kon nog wel wat haarlak en een blosje gebruiken, voordat ik aan tafel ging met een door mij persoonlijk geselecteerde man. Ik koos voor een droogshampoo, het nieuwste van het nieuwste. Ik deed er lekker veel in, woelde enthousiast door mijn haar en was klaar voor een volumineuze coupe. Helaas. Het alsof ik veranderd was in Cruella de Vil. Alsof ik net mijn vinger in het stopcontact had gestoken. En het was keihard geworden ook nog. Er zat niks anders op: ik sprong als de wiedeweer op de fiets naar huis om daar mijn haar opnieuw te wassen en te föhnen. Oh, en ik lakte nog even snel mijn nagels.

My Disaster Date – vers 2

Met half nat haar, nog steeds gehaast, zenuwachtig en niet helemaal tevreden met mijn look zat ik eindelijk op de fiets op weg naar het restaurant. Ik racete door het Vondelpark, maar lieve mensen, door de koude wind kreeg ik opeens een LOOPNEUS. En ja, hoe oncharmant ook, ik veegde met mijn vingers de nattigheid onder mijn neus vandaan. Je raadt het al; er zat een verse streep Chanel Rouge Noir nagellak onder mijn neus. Een hele dikke vette streep. Echt, het was gewoon een fukking snor.

Het getier en gescheld was in gedachten al een uur geleden begonnen, maar kwam er nu hardop uit: ik was te laat, mijn haar was nat en ik had een donkerrode nagellakstreep onder mijn neus. Ik probeerde ‘m natuurlijk weg te werken, waardoor ik er nóg een streep onder tekende met een andere nagel.

My Disaster Date – vers 3

Ik zette mijn fiets onder een lantaarnpaal en zocht naar een spiegel. Ondertussen zat dus álles onder de nagellak. En niks nergens geen spiegel. “Jet, waar is je hoofd gebleven”, riep ik hardop tegen mezelf. Ik zette mijn telefoon op de camera-selfiestand en gebruikte het lantaarnpaallicht om goed te kunnen zien waar de nagellak zich had verspreid. Zie je me staan? Na minutenlang krabben lukte het eindelijk om mijn snor weg te krijgen. Ik sprong weer op mijn fiets, belde vlug een vriendin, want ik móest het verhaal even kwijt en kwam aan op de bestemming. ‘Hai, hai, leuk je te zien, bla bla bla, kus kus, je kent het wel.

My Disaster Date – vers 4

Een kwartier later zat ik op de wc (ik wist nog niet echt wat ik van de date vond) en kwam ik erachter dat ik nog steeds een vuurrode snor had. Dammit! Hoe dan?! Koud water, beetje crème, beetje getier, eindelijk was de snorrenstreep echt weg.

My Disaster Date – vers 5

Oke, de date zelf. Het was wel aardig gezellig hoor, leuk gekletst, een beetje gelach, knipogen, een hand op het been, hier en daar maakte ik een leuke grap. Maar verder was het ‘m niet. Ik betaalde (ik had hem uitgenodigd) en vertrok. Het hele verhaal had me dus vooral veel energie gekost. En een hoop geld. Lekker dan. En god, wat had ik van dat geld mooie schoenen kunnen kopen. En een potje supersonische snel drogende nagellak.