Ik heb me enorm moeten inhouden het niet overal de hele tijd achtduizend keer te zeggen, maar ik ben dus morgen jarig. Iek! Ondanks dat ik al jaren m’n verjaardag niet echt meer vier vind ik jarig zijn dus wel ongeveer het allerleukst dat er is. Dit jaar zou ik het wel weer een beetje vieren maar daar kwam zoals gezegd iets tussen (kutvoetbal) maar voetbal of niet, jarig ben ik nog steeds. Maar wat zijn eigenlijk de do’s en de dont’s omtrent jarig zijn? Stuur je iemand een sms? Of Whatsapp? Moet je bellen? Is het ok om een verlanglijst te publiceren? Reageer je op je verjaardagsberichten? Vandaag in deze Explorer antwoord op dat soort vragen. Here we go.

Felicitaties sturen

De tijd dat ik fysieke kaarten op de mat kreeg is helaas al lang en lang voorbij. Mijn wijlen oma stuurde altijd nog braaf een kaart maar toen zij heen ging hielden de kaartjes gek genoeg ook op. Ondanks dat alles nu digitaal gaat is er wel nog steeds een duidelijke verdeling in de manier waarop je het berichtje verstuurt. Een felicitatie op Facebook is met afstand het minst persoonlijke. Mensen die ik al in geen honderd jaar heb gezien stuur ik een kort “hieperdepiep!” en daar blijft het ook bij. Lastiger wordt het bij vriendinnen, want ook die komen in vele gradaties. De échte vriendinnen zitten vaak aan mijn zij op het moment dat ze verjaren, en anders kunnen ze rekenen op een belletje stipt om 00:00 en nog een paar gedurende de daadwerkelijke verjaardag. Mensen die ik niet dagelijks spreek op Whatsapp krijgen een sms, net alweer een stapje persoonlijker. Whatsapp is ideaal voor ingezongen verjaardagsliederen of –dansjes, maar verder vind ik Whatsapp veel te vluchtig voor een welgemeende en hartverwarmende felicitatie.

Jarig zijn is een feestje en het feestje draait om jou. What’s not to like!

Bellen

Nog even over bellen, want natuurlijk bel ik mijn meest dierbaren vrienden om ze hun nieuwe levensjaar in te zingen. Maar eigenlijk, éigenlijk, is dat bellen best heel irritant. Zelf word ik ook altijd een beetje kribbig van mensen die me bellen en waarmee ik dan zo’n ontzettend gekunsteld non-gesprekje moet voeren. “Ja het gaat goed, nee nog geen cadeautjes, oh ja ik voel me hartstikke jarig, voor vanavond nog geen plannen, ja nee alles goed en hoe is het met jou?” Gaat nergens over. Bellen kan dus alleen naar vrienden die zó close zijn dat je ook zat andere dingen te bespreken hebt of waarmee je van die telefoongesprekken kunt voeren zonder iets te zeggen. Letterlijk. Samen telefonisch naar een Ryan Gossling-film kijken bijvoorbeeld en alleen af en toe iets kermen en kreunen wanneer ‘ie z’n shirt uitdoet.

Reageren

Dat hoeft niet. Je hoeft geen “bedankt!”-smsjes terug te sturen en ook Whatsapp mag je negeren. Je hoeft ook niet al je Facebook-felicitaties te liken. Dat vind ik dus echt zó ZO stom. Hier op de redactie ook. Josselin: “het lijkt dan ook altijd alsof je echt de hele dag geen zak te doen hebt.” Dus, niet liken. Gewoon niet niet niet doen.

Cadeaus geven

Als je het viert dan krijg je cadeaus. Een lijst met cadeaus opstellen is overgewaaid uit Amerika en ook hier steeds populairder, maar ik vind het een zorgwekkende en vooral super stomme ontwikkeling. Het hele idee van cadeaus geven is dat je iemand die je om wat voor reden dan ook liefhebt iets geeft waar je over hebt nagedacht en uiteindelijk iets geeft dat iets met jullie relatie te maken heeft. Het geven van een cadeau van een lijst heeft geen zak met originaliteit te maken, laat staan met moeite doen. Het gaat dan alleen nog maar om een materiele overhandiging van spullen. Niet cool. Wat je dan wel geeft? Onze Peggy legt het je uit.

Tot slot

Er zijn van die mensen die het stom vinden om jarig te zijn, daar begrijp ik niets van. Jarig zijn is een feestje en het feestje draait om jou. What’s not to like! Voel je blij en voel je kind, laat de cadeautjes maar komen en eet kilo’s taart met meters champagne. Hieperdepiep hoera van harte en meer van dat.