EN ROUTE A PARIS
Als afgelopen zaterdagochtend om 05:00 de wekker gaat wil ik A) ábsoluut niet wakker worden B) hard huilen en C) m’n telefoon resoluut door het raam naar buiten gooien. Maar dan bedenk ik me dat de wekker met een speciale reden gaat, ik ga namelijk naar Parijs! Paris! Parigi! En zelfs dat is met een speciale reden (al heeft Parijs helemaal geen reden nodig cause Paris is always a good idea) maar ik ga erheen om de Viktor & Rolf show te bewonderen. En om heel veel baguettes te eten, bien sûr. Et un petit peu de vin blanc.
Na een verrassend kort autoritje (het is dus eigenlijk maar 4,5 uur rijden) komen we aan in Parijs en ik ben weer meteen verliefd. Die stad doe doet iets met de mens. Al die enorme gebouwen, al die historie die zich daar voor je staat uit te sloven, elke hoek van de straat die om een foto schreeuwt en de mensen, oh de mensen – iedereen ziet er zo mooi uit.
De show van Viktor & Rolf is in de tuinen van de Tuileries en wanneer we langs de bekende fonteinen lopen zien we in de verte al de drukte voor de tent. Net als in New York zie ik weer meer dan genoeg paradijsvogels, maar gelukkig ook heel veel heel chique Franse vrouwen die met gebogen hoofd zich een weg weten te banen door de mensenmassa. Binnen in de showruimte is de catwalk nog ingepakt maar op de wand achter de catwalk zien we een groot doolhof van wegen die uitmonden in de catwalk, die eveneens de look van een snelweg heeft. Uiteraard is het voltallige Nederlandse modejournaille aanwezig. Ik zie Esther Coppoolse van ELLE, Karin Swerink van VOGUE en Cara Schiffelers van Grazia. Ook zag ik André van Duin trouwens. Modeliefhebber in hiding? Maar ook de online wereld is vertegenwoordigd met Leandra Medina van The Manrepeller, Susie Lau van StyleBubble en Charlotte van The Fashion Guitar.
En dan, showtime. De openingslook is een grote oversized jurk van grijs kasjmier en je hoort de hele zaal denken: die wil ik hebben. Waren de voorgaande collecties nog vrij conceptueel, deze is best heel commercieel – op een goede manier. Draagbare stukken die bijzonder knap in elkaar zitten en gemaakt van geweldige materialen. Veel ‘optische illusies’, broeken met opgenaaide stiksels waardoor het lijkt alsof het een pantalon is, en tops met bh’s of strikken erop. Later in de collectie verschijnt er steeds meer kleur en prints, van grafisch tot bloemig. Veel breisels, veel grove materialen en natuurlijk Swarovski stenen, want daar heeft V&R een samenwerking mee.
En dan, showtime. De openingslook is een grote oversized jurk van grijs kasjmier en je hoort de hele zaal denken: die wil ik hebben.
Na afloop stormt iedereen naar buiten voor de volgende show. Ik blijf een beetje bij de uitgang hangen om foto’s te maken (onder andere van modellen Kai Newman met Burberry-poncho en Liu Wen in een leren jasje van Céline) en word pardoes zelf ook gefotografeerd. Mijn KLM-blauwe pak en Giuseppe Zanotti laarsjes vallen in de smaak. In een ooghoek zie ik een ander blauw jasje, het is het jack van legende Bill Cunningham. Ik maak een foto van hem en vertel dat ik zo’n fan van hem ben waarop hij zegt “Oh thank you darling, but you make a far better subject” en begint dan foto’s van míj te maken. Het feit dat ik Olivia tijdens deze hele fashion maand niet ben tegengekomen wordt er bijna door goedgemaakt.
Als iedereen weer vertrokken is is het tijd voor de baguettes en de wijn. Op het terras van Café de Flore, de plek waar Sartre en Simone de Beauvoir altijd zaten, bestel ik een gebakken ei (deze zaak is beroemd om de eieren) en een jus, die ik later verruil voor een vin. Voor me op straat komen werkelijk waar alleen maar gekmakend mooie mensen voorbij en nog nooit zag ik zoveel Céline en Chanel-tassen in het wild. Met de show van V&R nog op het netvlies, de zon op m’n hoofd en Parijs onder m’n voeten ben ik een tevreden mens. En later, als ik groot ben, wil ik een echte Parisienne worden. Paris, je t’aime.
