Liesbeth turned fan turned groupie turned stalker
Confession: ik heb een lichte obsessie met Olivia Palermo en Johannes Huebl a.k.a. het knapste stel op aard. Ze wonen in New York en het idee dat ik ze hier zou kunnen spotten bezorgt me al weken kriebels, ik ga echt vol groupie op dat stel. Het begon allemaal al vorige week dinsdag, toen May-Britt samen met alle hoofdredacteuren van Nederland een diner in de Bijenkorf had en schuin tegenover ene Eduardo en Ricardo zat. Deze mannen bleken de ontwerpers te zijn van een van de állercoolste schoenenmerken ooit: Aquazzura. Een merk dat ik vooral ken doordat O.P. (zoals Johannes haar noemt) er wel duizend paar van bezit en ik dus meermalen aan haar ranke beentjes had gezien. Een totale vlaag van hysterie maakte zich van mij meester toen May me Whatsappte dat ze A überhaupt bij deze twee aan tafel zat, en B dat zij Olivia dus heel goed kennen. Zo goed zelfs dat ze aanwezig waren bij Het Aanzoek. Je begrijpt, het werd me bijna teveel, Olivia was only a few handshakes away.
Je begrijpt, het werd me bijna teveel, OLIVIA was only a few handshakes away.
Inmiddels zijn we in New York aangekomen en de hunt ging van start moment dat ik vrijdagmiddag door de douane liep. Zaterdag begonnen we met om 10AM de show van Lacoste in Lincoln Center en ik zag het al helemaal gebeuren Olivia daar over het plein te zien flaneren, maar niets van dat al. Geen Olivia, geen Johannes. Die middag hadden we meerdere shows en afspraken dus met de jetlag heftig op de oogleden holden we heel NYC door om overal op tijd te komen, wat maar nauwelijks lukte. Aangezien alles natuurlijk mijlenver uit elkaar lag missen we de show van Rebecca Taylor, waardoor we op tijd zijn voor de presentatie van Baja East dus wij dachten, ok, priem, het is niet anders. Maar toen, dames en heren, toen zag ik op Instagram een foto van O.P. in een taxi met de tekst “on my way to Rebecca Taylor.” De teleurstelling was zelden groter, so close, yet so far away.
De TELEURSTELLING was zelden groter, so close, yet so far away.
De volgende dag, zondag, is qua agenda zo mogelijk nog heftiger dan zaterdag. Werkelijk alles is op hetzelfde tijdstip aan de andere kant van de stad met onder andere om 5 uur de show van Diane von Furstenberg, 18:00 Tim Coppens, 19:00 Porsche Design en ook om 19:00 drinks met de mannen van Aquazurra in het Carlyle Hotel. Voor DvF staan we buiten voor de deur wat foto’s te schieten als ik opeens in m’n ooghoek een paarse jas met glanzend haar voorbij zie flitsen, het was Olivia. Ze was het! Alleen veel meer dan heur haar en jas heb ik niet gezien dus bevredigd ben ik allerminst. De show begon te laat waardoor we Tim Coppens al zo goed als gemist hadden en daarbij is het tijdens DvF onmogelijk hard gaan sneeuwen waardoor iedereen redelijk klaar is met het buiten rond rennen. Wijn of cocktails in de Carlyle klinkt heel aantrekkelijk en bovendien zijn dat onze nieuwe beste vrienden dus die kunnen we niet laten wachten. The Carlyle it is. Afijn je voelt ‘m vast al aankomen, ik zit nog geen seconde met een glas witte wijn, check éven m’n Instagram en zie daar een foto van O.P, front row, mét Johannes, bij Porsche. Nu vráág ik je.
Vooralsnog lijkt het erop dat het lot niet wil dat wij elkaar ontmoeten, zien, waddanook en vooral het steeds net-niette irriteert me mateloos. De lessen die we geleerd hebben zijn in ieder geval om ten eerste nooit NOOIT zomaar een show te missen en ten tweede om beter te worden in telefoons aftappen, zodat ik gewoon zelf in haar agenda kan kijken en niet meer hoef te wachten op Instagram. Van fan naar groupie naar stalker, het kan me niet schelen. Keep you posted.
