And there we go

Met een klein beetje wiebelende benen (toch wel drie glazen champagne op de Prada-opening de vorige avond en de wekker ging vrij vroeg) ontmoette ik Liesbeth op Schiphol. London is calling baby! De afgelopen dagen zag ik groen van jaloezie door de New York Fashionweek diaries maar goed, ik mocht niet klagen, want ik lag met zes vriendinnen op het strand van de Côte d’Azur. Maar nu. Liesbeth en ik alleen. In London. Je snapt dat we ons daar al weken op aan het verheugen zijn toch?

Cabin crew take your seats

Ik checkte 19 kilo bagage (hé fijn, ik mag nog 4 kilo shoppen) in, kocht nog een paar tijdschriften en een Grande Starbucks Green Tea. Eitje van een vlucht, binnen 45 minuten stonden we op London Heathrow. Hup, daarna een klein stukje met de trein, lies opperde daarna nog de subway, maar daar stak ik een stokje voor. ‘Lies, check mijn bagage, gedoe en alles, en ik wil de stad een beetje zien, dus we nemen een tax (ik noem de taxi, meestal tax). Zo gezegd zo gedaan.

Het hotel

Nu is het niet zo heel moeilijk om het beter te hebben dan vorige keer tijdens London fashion week. Toen hadden we onszelf getrakteerd op een Air bnb’tje ergens heel ver weg uit het centrum, een ieniemini kamer bij mensen in huis met een man die ongeveer om het uur het toilet gebruikte waar wij behoorlijk van mee konden genieten. Geluid en geur enzo.

Dit jaar, St Martins Lane Hotel it is. Met in de kelder de grootste hotelgym van Europa. The Gymbox. Daar maak je me dus heel blij mee.

We checkten in op onze kamer, deden heel vaak ‘oooh en aaah’, maakten wat sprongetjes op het bed, hingen meteen onze kleren op in de kast (je begrijpt dat de mooiste jurkjes en blousjes zijn meegenomen en dus zo snel mogelijk uit de koffer moesten in verband met kreuk.) Lies belde meteen de laundry service aangezien zij ongeveer meteen doorvloog vanuit New York en dus geen tijd had om thuis de was te doen.

London Headquarters

Je denkt misschien dat Liesbeth en ik alleen maar een beetje shows bezoeken, shoppen, dansen. Nu is daar een deel van waar, maar er moet natuurlijk ook gewoon gewerkt worden. Met onze lappies onder de arm maakte we in het restaurant van ons hotel ons kantoor. We bestelden wat lekkere hapjes en tikten heerlijk een paar uur met ondertussen zeker vijf keer tegen elkaar te zeggen ‘Wat zitten we heerlijk hè’ ‘Wat is het hier cool!’ ‘Oh wat ben ik gelukkig’.

First night out

Lies witte strakke kokerrok, t shirt, L.K Bennet high heels en haar Proenza. Ik droeg een ripped jeans, Zara top, Escada jas en giga hoge hakken. ‘Jet, geen sneakers, eigenlijk móet je gewoon op hakken vanavond.’ Gelukkig kreeg ik van Lies vaak een arm tijdens het lopen.

We dronken een glas wijn bij Gordon’s Wine Bar, waar ik later meer over ga schrijven, en daarna in de tax naar Hakkasan. Crispy duck, black cod, ckicken with truffle, Wagyu beef, daarbij een lycee martini. Misschien niet de perfecte combinatie (en ik geef toe dat ik nu een beetje last heb van dat zoete drankje), maar het was allemaal ontiegelijk lekker.

Beter begin in London kan ik me niet bedenken. Vandaag staat Somerset house op het menu, mensen loeren, modellen spreken, eens kijken wat de Londonse modemensch draagt en ik ga op pad voor de leukste plekken om hier te daten. Keep you posted!