Toen ik gisteren mijn skinny en in Antwerpen gekochte Acne-sweater aantrok, keek mijn vijfjarige meisje me een seconde of vijf aan. “Die trui, die hoef ik niet te hebben als ik later groot ben.” Duidelijk. Dit vijfjarige type heeft al een duidelijke wensenlijst samengesteld voor de toekomst. Mijn bloemetjesjurk van Moschino, alle tassen van mijn moeder, al mag de blauwe Prada naar haar zus. Van wie zal ze het hebben hè? Vast van haar vader. Maar goed een ruimvallende Acne-sweater slaat ze even over. Normcore is niet helemaal haar stijl.

Woensdagavond organiseerde Olcay Gulsen een gezellig thank you diner in haar store in de Leidsestraat. Na verrukkelijke burrata en pasta met truffel mochten we snuffelen tussen de rekken. Dit colbert wat ik als jurk inzet zat zomaar ineens in mijn tas toen ik wegging. En hoe dat gaat met nieuwe spullen, ik moest ‘m meteen aan natuurlijk. Nu nog even afwachten op het oordeel van de mode-agent van vijf. Ze keek, overpeinsde een moment en stak een duim op. Deze jurk van SuperOJ gaat mee in de erfenis.