Na twee weken full force in Holland’s Next Topmodel te zijn gedoken, is het nu tijd voor beentjes in de lucht en armen achter ’t hoofd. Reis je met me mee?

Onze Italiaanse vrienden Cosimo en Palma (zo heten ze echt, hoe tropisch wil je het hebben) dansten van geluk toen we een heuse Wifi hadden in hun Villa Sandro. Wij zaten meteen vastgeplakt aan onze Air’s. Niet alleen om te werken maar ook om zo in Nederland te kunnen zijn en op afstand mee te voelen met de ramp (of kan ik het beter de aanslag noemen?) en boos, verontwaardigd en verdrietig te zijn.

Als Wifi-junk (ik geloof dat ik mezelf toch wel zo moet gaan noemen) werd ik weer intens gelukkig van club Guna-beach. Waar Bali, Ibiza en Brazilië elkaar ontmoeten. Grote bedden, een jacuzzi, een dampende zee waar coole surfdudes, kitend of niet, de lucht in vliegen en een strakke Wifi dus. Eten dat geserveerd wordt onder glimmende stolpen, vers watermeloensap en de perfecte strawberry daiquiri. Breng me erheen en je hebt geen kind aan me. Echt niet.

Nu zijn we gestrand in een resort (tenuta, zo zeggen de Italianen) in Gallipoli. Weer even wennen om zo tussen andere mensen te zijn. Enorm gezellig maar onze dochters bleken toch een beetje verwilderd als gevolg van een eigen huis waar alles mag en kan en een overdosis Pipi Langkous. Spaghetti met handen eten (als er een schaar was geweest, hadden ze het waarschijnlijk, net als hun Zweedse BFF, doorgeknipt) en met de zwarte zandvoeten op het linnen van het restaurant. Ai. Werk aan de winkel.

Mijn heimelijk genoegen in Italië is het lezen van Chi. Een soort Paris Match maar dan op z’n Italiaans waar je in de zomer alleen maar foto’s ziet van sterren die ik niet ken en die ‘al sinds december 2013 onafscheidelijk zijn’ maar die ontzettend glamorous op gladglimmende jachten liggen te kroelen en te kirren in de zon. Dan wil ik natuurlijk meteen weten waar ze naartoe gaan. Nou, dat is of Toscane, of Capri (zover niets bijzonders) of Gallipoli. Je begrijpt, daar moest ik heen. Ik moet zeggen, ik zóu er aan kunnen wennen. Als het moet hè, als het moet.

Nog een dagje hier en dan staat er weer een geweldige masseria op het menu. Buitendouche in je kamer, hangmat aan vijgenboom. Nu al zin in, jij ook?