Mijn Tas
Ik heb twee favoriete tassen. Een is van Céline en kocht ik voor 400 euro in Hongkong op een geheim adres. Een nepperd. Je kunt je lek sparen en je vakantie opgeven, maar dat doe ik niet. Bovendien ben ik altijd na een half jaar op een tas uitgekeken, dus nu flaneer ik een beetje met een Céline tas, maar van binnen grinnik ik stiekem omdat ‘ie zo goedkoop was. Ik koop ook wel eens echte tassen hoor. Vijf jaar geleden kocht ik een beige tote bag van Chanel op designervintage.com. Alle dames uit de Amsterdamse Cornelis Schuytstraat die normaal die site afstruinen móeten op vakantie zijn geweest want ik heb ‘m voor 350 euro kunnen kopen.
Ben je voorzichtig?
Ik heb een talent om in een korte tijd een enorme zooi van al mijn vijftien tassen te maken. De eerste week ben ik nog wel zuinig, maar als er een eerste vlekje of krasje op zit, maakt het me niet zo veel meer uit. Kan zo maar zijn dat ik een tas in een plas regenwater neerzet. Dan leeft de tas zoals ik leef. Mijn Chaneltas ziet er dus eigenlijk ook niet meer uit. Dus ik dacht ik ga naar de Chanel winkel om te vragen het tasje een beetje op te pimpen, maar helaas, dat zou ontzettend veel geld kosten en er eigenlijk niet mooier op worden. Ook de stomerij durfde het niet aan. Ik heb nog bedacht om hem te verven, maar dat durfde ik toch niet aan. Toen ben ik zelf maar aan de slag gegaan. Hup, in de wasmachine met een fles babyshampoo. Ik moet hem alleen nog even wat oppoetsen met wat leerpoets, want hij is nu wel een beetje stijfjes en vaal geworden, maar daarna kan ‘ie weer een paar jaar mee.
Hoe ziet je tas er van binnen uit?
Ook de inhoud is een chaos, zoveel troepjes als ik meesleep. Er zit altijd een kurk van een fles Chateau Petrus uit 1956 die ik heb gedronken op een heel bijzondere dag in mijn leven. Zo’n fles wijn is echt van onschatbare waarde. Ook slingeren er een boel lippenstiften in mijn tas rond. Van knaloranje tot gloss van Chanel, Lancôme of Dior. Ik heb altijd mijn paspoort en laptop bij me. Ongeveer één keer in de drie weken ga ik op reis en dan maak ik even schoon schip en haal alle overbodige rotzooi eruit.
Heb je al iemand in gedachten die deze tas ooit gaat erven?
Ik heb nog een andere Chaneltas en die geef ik denk ik aan mijn dochter Fleur. Maar die heeft nu zelf ook een Chanel 2.55 jumbo gekocht. Moeders moest het wel voorschieten hoor. Eigenlijk vond ik dat ze er voor haar eigen droomtas moest sparen, maar ze kwam met een goed argument dat die tassen elk jaar duurder worden (het stijgt wel met 30%), dus het zou nooit lukken om dat geld op tijd bij elkaar te krijgen. Fleur heeft me weten te verleiden. We hebben hem samen gekocht tijdens de couture week in Parijs op een maandagmorgen om elf uur. Het was een heerlijk en bijzonder moment.
