Nadège- wie? Ja die! For president
Toen vorige week bekend werd dat Christoph Lemaire Hermès verliet, vroeg ik me meteen af of dat helemaal vrijwillig was. Toen drie dagen later het persbericht op de mat, spreekwoordelijk hè Hermès mag dan een prachtig traditioneel brand zijn, persberichten gaan keurig per digitale postduif, viel en zijn opvolger werd aangekondigd, wist ik; dit was een moetje.
The New York Times opperde dat het hebben van zijn eigen lijn (Christoph Lemaire geheten, hád je kunnen bedenken) niet helemaal beviel. Maar hé, was Jean Paul Gaultier niet jaren en jaren de voorganger van Lemaire geweest? En die had toch ook best behoorlijk een eigen lijn on the side? Toch? Dat kon dus niet echt de reden zijn.
Ik vond Christoph ijzersterk als designer van Lacoste. Bij Hermès heb ik met diep respect en intense gretigheid zijn boterzachte, lederen broek die doorliep in een laars bepoteld. Verder heeft Christoph als designer van Hermès op mij geen onuitwisbare indruk gemaakt.
De nieuwe Christoph, of zal ik zeggen; de nieuwe Jean Paul want Gaultier voor Hermès was voor mij een duo met een gouden randje, is Nadège Vanhee-Cybulski. Je hebt misschien nog niet van haar gehoord maar reken maar dat je met licht verhoogde hartslag hebt staan likkebaarden bij haar designs.
Nadège (wat ik een geweldige naam vind overigens, zo heerlijk linkeroever) was de rechterhand van Martin Margiela (die ook ontwerper van Hermès is geweest dus deze cirkel is rond), Phoebe Philo voor Céline (ja, nu ben je om) en was de laatste jaren artistiek directeur van The Row, het geweldige daar-wil-je-alles-van-hebben-label van Mary-Kate en Ashley Olsen.
Critici zeggen dat de bescheiden, op de achtergrond opererende Nadège niet de poster-status-designer is met 700 k Instagram volgers. Nadège heeft zelfs geen Wikipedia pagina en meer dan dat ze 36 is en in Antwerpen l’academie royale des beaux-arts d’Anvers heeft gevolgd is er over haar niet te vinden. Kan ‘t schelen? Dat past toch helemaal niet bij een huis als Hermès. Haar werk spreekt. Haar eerstgeborenen toont ze woensdag 5 oktober om 16:00 uur in Parijs. En daar verhéug ik me toch op.
