Jaarlijks Nannic-spektakel

Alle haarstukken verzamelen

Gistermiddag organiseerde Betty de Groot, kleurrijke Larense zakenvrouw en directrice van Nannic cosmetics een lunch. Of ik wilde komen. In een ver verleden stonden Betty en ik minstens drie keer per week in hetzelfde sportzaaltje. Ik irritant fanatiek vooraan, Betty op haar gemakje een paar rijtjes richting de deur die af en toe tijdens de les open ging. Sporten was een ding, een sigaretje tijdens de les een ander.

Niemand is als Betty

Betty is zo’n vrouw die je altijd verrast. Door haar grappen (‘meid, ik heb voor een Mercedes aan m’n tanden laten sleutelen’), haar immens harde werken of omdat ik haar ineens in een restaurant trof met een jong kind wiens ouders uit elkaar gingen en die ze even een beetje vrolijkheid bezorgde.

Die Betty dus vroeg me of ik aanschoof bij de Nannic-lunch die een jaarlijks hoogtepunt voor de aanwezigen schijnt te zijn.

Om 12:30 de polonaise

De champagne bij binnenkomst sloeg ik af. Het was maandag twaalf uur potdorie. Ik was de enige geloof ik. En om 12:30 werd er nog net niet de polonaise gelopen maar de handjes, die gingen de lucht in. Mary Borsato zat op links, Patty Zomer op rechts. Prettig want Patty en ik zijn allebei een beetje buitenbeentjes in dit gezelschap. Toen de ober ons dit keer vroeg of we een alcoholische versnapering blieften, was het antwoord; ‘fill it up.” Er was maar een methode om deze lunch te beleven en dat was ons erin storten. Wat doe je dan als Corry Konings ‘Ik krijg een heel apart gevoel van binnen’ begint te zingen? Dan zing je mee. En af en toe namen we een slok of schoten we in de lach. Maar gezellig, warm en oprecht, dat was het.

Nannic-vrouw van het jaar

“Iemand die mooi is van binnen en van buiten. Het hart en hoofd op de goede plek, oog en oor voor de ander, zich sterk makend voor de stichting Pink Ribbon en alle goede activiteiten van de Postcodeloterij.” De award reikte Betty uit aan Quinty Trustfull die oprecht overdonderd was en bij wie de tranen over de wangen regenden. Om de gedachte aan haar moeder, die alweer een aantal jaar geleden overleed. Om haar vader naast wie ze woont en wie ze zo intens koestert, om man en kinderen die op de eerste plaats komen en daarna pas haar eigen behoorlijk aanzienlijke carrière.

Handjes weer de lucht in

Er was een zanger met de naam Wesley. Ik had er nooit van gehoord maar kreeg een cd. Daarna toog ik, modemeisje hè, met mijn camera langs alle fashionable gasten, kiekte ze en vroeg hen naar hun look. Ter lering ende inspiratie.

Wijze raad van Angela Groothuizen

“Niet te mager worden”, luisterde het schoonheidsrecept van Angela Groothuizen. “Na je veertigste moet je kiezen tussen je kop of je kont en laat ik nou een hele dikke kont hebben.” Daarna richtte ze zich tot hoogzwangere Fabiënne de Vries. De wat rommelige situatie (de ex-vrouw van Fabiënne’s huidige vriend raakte twee maanden voordat Fabiënne zwanger werd ook in verwachting van hem) wuifde ze weg. “Dat komt met de tijd allemaal goed. Een kind heeft liefde en eten nodig en dat ga jij haar geven. De rest doet er niet toe. Het enige dat belangrijk is; jij hebt een baby in je buik.” Daadkrachtig ondersteund door de wijsvinger van Angela. Hoor je het haar zeggen? Heerlijk.

De cadeaus

Vergeet ik nog te melden dat er om de vijf minuten aardige dames langskwamen om ons een cadeautje te schenken. Van Hawaiiaanse stijl armbanden tot blouses, tot een geweldig op het boek van Sinterklaas lijkend in leer gebonden boek van die geweldige meubelzaak Timothy Oulton aan de Amstelveensweg waar het hele gebeuren plaatsvond. Toen ik om, godbetert, 15:30 wegreed, zeeg de fiets van Jet bijna door haar frame zo zwaar beladen was ik. En Betty? Die heeft me weer verbaasd.

De stijlvolste ladies van het feest

Draagt: een broek van Hudson, een shirt van Zadig&Voltaire, een tas van Valentino, een sjaal van Hermès, een geweldig labelloos hoedje en schoenen van Sam Edelman. Zeg je Leontine, dan zeg je funky sieraden. Komen ze; Armbandje met 3 kleine gouden poppetjes die staan voor haar kindjes en is van www.caramel.cc De zwarte staafjes in haar oren zijn van Johnny Ramli net als die munt ring. De letters in haar oren zijn van www.preciousd.com

Middelvingerring www.maisonvanbelle.com , de pinkring met diamantjes is van bodes en bodes. De wijsvinger ring met parels is van Banjari. Dat en een Hermès bracelet en een rosé gouden Rolex maken het funky, classy en immer pretty.

Met een heerlijke blonde look, een goddelijk strak lichaam en als altijd een eigen gevoel. Haar catsuit is van Barbara Bui, het jasje vintage en de laarsjes (“Ja, ze zijn een beetje versleten, May, er is altijd iets dat niet helemaal klopt aan mij.”) kocht ze in Miami. Wel een goed verhaal. En een goed outfit.

Kan een badpak onder je outfit? Waarom niet. Vooral als het zo’n kleurrijk exemplaar van Seafolly is. Het rokje is nog van D&G, het tweede label van Domenico en Stefano waar ze twee jaar geleden de stekker uit trokken. De schoenen zijn van Aerosoles want die zitten lékker, lékker! De oorbellen zijn van Lott Gioelli. Oorspronkelijk en meisjesachtig. De armbanden kreeg ze net tijdens de lunch en zijn van Disfruta La Vida Goedgekeurd!

De stralende winnares heeft sowieso niet veel nodig om de belle van het bal te zijn. Huid, haar, lichaam. Alles is prima de luxe. Haar jeans is van Eden Schwarz (daar krijg je de mooiste billen van, volgens Quinty. Klopt.) Laarsjes van Colette Sol, het shirt is van haar goede vriend Jos van Raak van het label Second Female. De sieraden om haar pols zijn een mix van Cartier, Tiffany &Co., Kuzzies en het label ByMoïse, juist ja de sieradenlijn van haar dochter.

Misschien ken je haar niet maar haar werk wel. Zij was de Annie Leibowitz van de lage landen in de jaren tachtig en negentig. Ook is ze de weduwe van Erik Hazelhoff Roelfzema. Nee, niet de De Soldaat van Oranje. Dat was weer zijn vader. Deze Erik junior was kunstenaar en overleed vier jaar geleden. Haar mooiste sieraad zijn zegelring die ze altijd bij zich draagt. Haar retroprint jurkje is van Ruby Stella. De armbanden zijn van Disfruta la Vida en kreeg ze net bij de lunch cadeau. De laarzen heeft ze al jaren en eigenlijk herinnert ze zich het label niet meer. “Zullen we DKNY zeggen? Dat vind ik zo’n leuk merk.” Prima Patricia. Ik buig voor je klasse en authenticiteit.