Volgens onderzoek hebben mensen die niet in goede voornemens geloven een laag zelfbeeld. Flauwekul vinden ze het. De waarheid is dat ze vaak teleurgesteld zijn in hun eigen wilskracht. Oef, slappe hap, zo willen we niet afgeschilderd worden toch ? Moi dus geheel gemotiveerd om dit nieuwe jaar positief (=fantastisch zelfbeeld) te beginnen met jawel een aantal heel goede voornemens. Dit zijn ze:

• vaker sporten ( what else’s  new?)
• nooit meer zonder make- up afhalen (= oorzaak drank ! minder drinken?) gaan slapen
• ietsje minder vaak nieuwe pumps kopen (tenzij  ab-so-luut onweerstaanbaar )
• energie steken in vrijwilligerswerk (misschien samen met vriendin zodat we –à la Geer & Goor- ook zelf plezier beleven)
• meer tijd vrijmaken om van KUNST en CULTUUR te genieten.

Om vooruit te lopen op het laatst genoemde hadden lief et moi elkaar met kerst alvast een museumjaarkaart cadeau gegeven. Nou moet ik  bekennen dat wat wij (lief et moi) onder cultuur verstaan en de beleving ervan behoorlijk in smaak verschillen. Zo mag ik graag verkondigen dat MODE ook kunst en cultuur is waardoor mijn koop-en shopgedrag enigszins gerechtvaardigd is. Geldt ook voor restaurants met een bijzondere inrichting of een originele menukaart. Mijn shop-show-citytripjes naar Milaan, Parijs, Londen of New York  combineer ik met minimaal een opkomende of populaire culinaire hotspot. Koken is ook cultuur.

Gelukkig kan lief ook reuze genieten van een smakelijk hapje en dito wijntje. Winkelen doet ‘ie uitsluitend als het nodig is (‘t is maar wat je nodig vindt, denk ik dan). Waar mijn lief echt enthousiast van wordt is MUZIEK. Niets mis mee, valt ook onder kunst en cultuur , hoor ik je denken. Inderdaad, met muziek an sich is helemaal niets mis. Maar zijn muzikale voorkeur betreft opera en concerten met klassieke muziek. Sorry, opera werkt op mijn lachspieren (grote mensen in rare kleren die onnatuurlijke geluiden produceren) en in het concertgebouw word ik standaard overvallen door een kriebel in mijn keel (saahaai). Je begrijpt, in dit opzicht zijn we geen ideale match.

Toen lief op de ochtend van de eerste januari opperde (gezellig in bed) het traditionele Weens nieuwjaarsconcert op tv te beluisteren schoot ik dus spontaan in mineur. Godsamme, ruim twee uur violen, tuba’s en triangels ,met als klap op de vuurpijl die belachelijke, zogenaamd vrolijke (denk André Rieu)  Radetzky mars. Net op tijd herinnerde ik me mijn lijstje met Goede Voornemens dat nog geen 24 uur oud was en omdat ik  niet de lulligste wilde zijn, stemde ik dus schijnbaar gewillig toe. Eerlijk is eerlijk dit concert valt onbetwist onder het hoofdstukje kunst en cultuur.

Maar nou komt ie: Wat denk je wat ? Ik heb tegen alle verwachting mega genoten! Deze fashionista werd namelijk  optimaal op haar culturele wenken bediend want terwijl manlief zwijmelde bij het luisteren naar de diverse Straussen, kreeg het concert een high fashion tintje in de vorm van het begeleidend ballet met waanzinnige, te beeldige , kostuums ontworpen door the one and only,  good old lady Vivienne Westwood. In de pauze van het concert zagen we de making off van de kostuums. Kortom ik heb genoten. En zo is het nieuwe jaar in goede harmonie en met een geslaagd goed voornemen begonnen.

Nu de rest nog….

Happy New Year