STYLE ICON
Céline Trio Bag
Echt al lang, heel lang, zit de Céline Trio bag in mijn hoofd. En sinds die erin zit, gaat die er ook niet meer uit. Nu stond ik dus op de wachtlijst bij de Bijenkorf voor dit juweeltje, en dacht dat dit maanden ging duren. Tenminste, dat lijkt mij zo horen, dat je maanden op een wachtlijst staat, het stiekempjes vergeet en dan de vreugde tig keer zo groot is als je gebeld wordt bij aankomst. Nou, ik stond er nog geen week op en hij was al binnen. Issey, onze vormgeefster die toevalligerwijs in de Bijenkorf was, belde met hysterisch op dat Céline er was. Dat ging dus best wel vlug.
Ik haastte me in alle drukte snel naar de winkel, waar Issey en Céline op mij stonden te wachten. Issey nam Céline junior in de hand en ik Céline zelf. Aangezien ik best een beetje haast had, ik moest namelijk door de wasstraat, ging de aankoop zelf ook heel snel. Oja, tussendoor was er nog een kleinigheidje gebeurd. Ik liet Céline namelijk al binnen een minuut uit m’n handen vallen waardoor er een ienieminie putje in het leer was gekomen. Bijenkorf, ik raad jullie ten strengste aan om de plankjes in jullie vitrine met afgeronde hoekjes te maken, dan was dit nooit gebeurd. Of wel, maar dan was het niet zo erg geweest. Ik had mezelf wijs gemaakt dat niemand het putje zou zien in het verder sprankelende leer, of als iemand het zag, dat dit dan de tas nog unieker maakte. Tsja, een kind met een wijnvlek zet je immers ook niet zomaar aan de kant.
Oja, tussendoor was er nog een kleinigheidje gebeurd. Ik liet Céline namelijk al binnen een minuut uit m’n handen vallen waardoor er een ienieminie putje in het leer was gekomen
Het afrekenen was niet heel spectaculair (tja, dan had ik maar naar Parijs moeten gaan). Céline werd in een dustbag gedaan en vervolgens in een (gewone Bijenkorf) tas waarna ik me haastte ik me naar de afspraak met Tom Sebastian. Daar heeft iedereen eerst tien minuten mijn nieuwe aankoop bewonderd, geaaid en gekust, dus dat gaf me best een goed gevoel. Of eigenlijk niet, want ik wilde natuurlijk eerst nog zelf van haar genieten. Dat heb ik uiteindelijk thuis gedaan. Uitgebreid het aankoopproces aan mijn vriend verteld, die er verrassend genoeg ook echt heel lang de tijd voor nam, en die mij dolgelukkig zag dus ook geen vraag stelde over het prijskaartje. Nee, hij wist dondersgoed dat deze Céline ook een waarde heeft en geen prijs. Waar die wel over begon was het putje in het leer. OEPS. Eigenlijk baalde ik daar verschrikkelijk van, maar dat liet ik niet merken. Toen ik even wat te drinken haalde en weer terugkwam stond mijn Céline te pronken op tafel, zonder putje. Hoe hij dat gefixt heeft? Geen idee, maar je begrijpt dat ik nu de aller gelukkigste ben. Met allebei.
