TAALIRRITATIES

Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik dat vervelende mens dat steeds de taalfouten van anderen aan het verbeteren is. Als, dan, hun, hen, ik, mij, haar, zij – als mensen dat door elkaar halen gaan mijn nekharen recht overeind staan. Toen ik ook nog eens Nederlands ging studeren werd het alleen maar erger want toen kon ik ook taalkundige theorieën oplepelen waaróm dat dan allemaal wel niet fout is. Maar mensen worden niet graag verbeterd en ik wil niet overkomen als een verstokte taalpurist dus tegenwoordig hou ik vaak wijselijk mijn mond. Niet alleen grammaticale fouten zijn vervelend, ook, en vooral, het gebruik van clichés en het constant intrappen van open deuren kan behoorlijk wat frustraties opwekken. En omdat ik mensen niet meer mag verbeteren ga ik jullie er nu mee lastig vallen en deel ik mijn grootste taalirritaties, zodat jullie ze in ieder geval nooit meer zullen maken.

Met stip op nummer 1, niemand minder dan pietje puk zal dit en dat gaan doen. Echt ga er maar eens op letten hoe vaak je deze woordcombinatie tegenkomt.

Krijgt een goede tweede plaats. Als iemand “maar liefst” gebruikt is dat ten eerste vaak vreselijk suggestief (Wilders roept graag dat er “maar liefst” 7 Marokkanen betrokken waren bij dit of dat en vergeet dan graag dat er ook nog 560 blanke kakkertjes bij waren) en ten tweede voegt het vrijwel nooit iets toe. Ik bepaal zelf wel of iets veel is ja.

Vooral schrijvers van persberichten zijn hier dol op. Dan is er weer een of ander evenement dat volleeeeedig in het teken staat van product X.

Ik kan niet goed uitleggen waarom dit me zo waanzinnig stoort maar zodra iemand een beschrijving van een ander geeft en diegene typeert als “een creatieve duizendpoot” dan ben ik afgehaakt.

En dat het dan helemaal niet breaking is maar gewoon super saai.

Of elk andere zin waarin het persoonlijke voornaamwoord ‘me’ wordt gebruikt op de plek van het bezittelijke voornaamwoord ‘mijn.’ Ik krijg direct een hersenbloeding als ik dit zie gebeuren. Vooral mensen die het over “me schatje” en “me mannetje” hebben mogen van mij direct een spraakverbod opgelegd krijgen.

Technisch gezien betekent het helemaal niets. Omdat het kan. JA het kan maar dat wil nog niet zeggen dat het ook MOET. Vaak is het ook iets super knulligs als “lekker roseetjes drinken met m’n BFF. #omdathetkan.” Kots braak argh.

Ooooooh hier heb ik toch wel zó’n onbeschrijfelijke hekel aan. Ik weet dat haat een groot woord is maar toch het is echt zo, ik háát mensen die WHOOP WHOOP gebruiken.

Wordt vaak samen gebruikt in combinatie met WHOOP WHOOP! “Bam” raakte een jaar of 4 geleden in zwang bij de voorloper van wat nu de hipster zijn en was toen Amsterdamse reclamejongens het gebruikten was het even best heel grappig maar nu kan het echt niet meer. Dit soort mensen gebruikt ook graag al het bovenstaande tegelijk met als ultieme ergerlijke hoogtepunt:

“Lekker roseetjes drinken met me mannetje. Omdat het kán! #WhoopWHoop #BAM”