THANK GOD IT’S FRIDAY MET JUDITH GOUDSMIT

Mag ik even voorstellen? Dit is Judith Goudsmit, en zij is verantwoordelijk voor het script van de film die nu als een gek alle harten van Nederland aan het veroveren is; Hartenstraat. Judith en ik kennen elkaar al heel lang, onze ouders zijn namelijk al eeuwen bevriend en zo lang als ik me kan herinneren vierden onze gezinnen samen Sinterklaas. Eerst allemaal nog gelovig en bibberend bij Sinterklaas op schoot, daarna met surprises en zonder Sint. Tien jaar geleden verruilde ze Amsterdam voor New York, waar ze nu nog steeds woont met tripjes op en neer naar Amsterdam. Judith, vertel het me, hoe was deze week?

Première

“Eigenlijk deed ik er van tevoren een beetje blasé over, zo van whatever, maar het was heel grappig en bijzonder. Een vriendin van mij, Bella Janssens, heeft m’n jurk ontworpen. Wat nog wel even spannend was want toen die gemaakt werd zat ik natuurlijk gewoon in New York, maar goddank was dat helemaal goed gegaan. Eigenlijk was ik voorafgaand aan maandag vooral met die jurk bezig en heb helemaal niet meer nagedacht over de première zelf. Maar het was een heel leuke avond, met mijn ouders en zussen ook aanwezig. Zo bizar zo’n rode loper, en Tuschinski is ook zo’n indrukwekkend gebouw. Was trouwens nog wel grappig want Sanne (Vogel, regisseur van de film, red.) en ik waren al iets eerder over de rode loper gelopen maar moesten daarna nog een keer met de rest van de cast. Dus zijn we heel glamorous in een mooie auto gezet om voorgereden te worden maar toen we voor de deur kwamen deed ten eerste niemand de deur open en ten tweede keek echt íedereen de andere kant op. Later kreeg ik ook nog een heel dienblad prosecco over me heen dus die glitter en glamour is ontzettend relatief.”

Hoe is het om je eigen werk dan zo groot op het doek te zien?

“Ik had een ruwe versie gezien, dus zonder geluidsmix, maar nog nooit helemaal in definitieve vorm. Eigenlijk was ik vooral bezig met de zaal, hoe en of ze reageren. Soms lacht er niemand terwijl ik juist dacht dat het hilárisch was, dus dan zit je te denken ‘argh niemand vindt het grappig en iedereen vindt het kut.’ Je bent je heel bewust van de mensen om je heen al kon ik het later in de film wel meer loslaten en ervan genieten. Na afloop gingen we met de hele cast het podium op en gaf Sanne een heel lieve speech waarin ze mij ook nog enorm bedankte, dat was ontzettend mooi en bijzonder.”

En toen door naar de afterparty?

“Jazeker! Was heel leuk, al was ik wel iedereen de hele tijd kwijt. Hoogtepunt van de avond was het bezoek aan de snackbar midden in de nacht. Het valt nog wel mee hoe laat het is geworden, rond 2 uur gingen we naar huis. Maar ik was zó moe van alles, want ja het is leuk maar ook heel vermoeiend wat er allemaal op je afkomt. Ik zei nog tegen m’n zusje, ‘dit is toch gewoon een heel goeie grap, dat dit allemaal gebeurd!’ Heel bizar.”

Daarna gespannen wachten op de recensies?

“Die kwamen in de dagen erna ja. Was heel verwarrend want ze gingen echt van heel positief naar heel negatief. Zo gek is dat. Vond het wel moeilijk hoor, die slechte recensies. Stom is dat, de negatieve berichten onthoud je toch het meest. Ik heb heel veel geleerd van Sanne, samen gingen we door de recensies heen en zij kan het veel meer naast zich neer leggen, ze focust zich op de goede dingen die gezegd worden. Op Twitter is iedereen bijvoorbeeld weer razend enthousiast.”

Bewaar je alles eigenlijk?

“Nou die slechte wil natuurlijk heel snel weggooien. Maar de rest bewaar ik wel. Niet echt voor later maar voor m’n visum om in de USA te blijven. Ik heb namelijk een Artist Visum, die kun je aanvragen als je een ‘extraordinary ability’ hebt, ja echt. Maar dan moet je wel kunnen aantonen dat je succes hebt en dat moet elke drie jaar weer opnieuw. Vandaar de knipselmap dus, haha.”

Wat is het volgende project dat op de planning staat?

“Ik ga nog een film maken met Sanne Vogel, en zij gaat ‘m weer regisseren. Dinsdag vliegen we naar L.A. om eraan te schrijven, heerlijk in de zon! Het is een remake van een Belgische film, Brasserie Romantiek heet ‘ie. De hele film speelt zich af tijdens één avond in een restaurant. Het is Valentijnsdag en je volgt de verhalen van de mensen die daar eten en werken, ik vind het een heel leuk concept.”

Zeg en wanneer begint je weekend?

“De afgelopen week was ik stiekem toch wel erg met de reacties van iedereen bezig en heb ik er nauwelijks van kunnen genieten. Dat ga ik nu wel doen. Vanavond eten met vriendinnen bij de Wilde Zwijnen en daarna nog wat drinken bij Bar Paul waarschijnlijk. Al hoorde ik ook dat het vandaag Internationale R. Kelly Dag is dus daar ga ik me ook nog beter in verdiepen.”

En wat doe je morgen?

“Morgen heb ik overdag een koffieafspraak met een vriendin. Verder ga ik lekker een beetje rommelen, met m’n ouders naar een heel leuk marktje en nog wat koffie hier en daar. Morgenavond eet ik weer met vriendinnen, ik heb met hen op de middelbare school gezeten dus ik ken ze echt al zo lang. Het fijne van vriendinnen is dat ze je echt onvoorwaardelijk steunen los van wat je doet. Het is altijd best een gedoe om iedereen weer bij elkaar te krijgen trouwens, zeker nu ik niet meer in Amsterdam woon. Zondagmiddag vlieg ik alweer terug naar New York dus dan zit ik in het vliegtuig. Heel even terug naar de kou, maar dinsdag naar een zonnig L.A.”

Waar kijk je het meest naar uit de komende tijd?

“Ik heb heel veel zin in het volgende project. Nu kan ik ook heel veel dingen verbeteren die bij Hartenstraat niet goed zijn gegaan. Het is toch m’n eerste script en je weet pas echt wat wel en wat niet werkt wanneer je de film ziet. Brasserie Romantiek is wel een iets serieuzer project trouwens, dus ook dat is weer iets nieuws. Verder kijk ik heel erg uit naar de lente in New York, dat is echt het allerfijnste seizoen en is New York op haar best. Kom je langs?”