Wat ik van mijn moeder leerde
8 lessen in stijl
Natuurlijk hebben we de modetitels die ons opvoeden in smaak en stijl en zijn daar de streetstyletypes voor de inspiratie maar sommige dingen in het leven, die kunnen maar door een persoon verteld worden… Juist, je moeder. Ik ben gezegend met de liefste maar ook meest stijlvolle moeder die ik me wensen kan en ik deel haar, soms wat onconventionele adviezen met je.
Ga nooit op de grond zitten
Bij een kampvuur misschien, maar verder zijn grond en jij van elkaar gescheiden. Vliegtuig zes uur vertraging? Jammer joh. Je blijft staan. Of je papt aan met het personeel en regelt een plekje in de businessclasslounge. Maar een dame, en we gaan er even vanuit dat dat het streven is, Zit Niet Op De Grond.
Eerst je kousen uit, dan de broek
Geen groter anti-afrodisiacum dan de pantykous. Natuurlijk mag je ze best dragen maar het is van levens- en sexbelang dat je geliefde je nooit, nóóit, NOOIT ziet in slip, bh en pantykous. Of je kleedt je uit in een afgesloten ruimte, óf je frummelt eerst die sokjes onder je broek vandaan en trekt dan pas de broek naar beneden.
Praat niet over kwaaltjes
Ik geloof dat mijn moeder liever zou sterven dan te praten over de overgang. Of andere not so sexy problemen. Als je het al bespreekt, dan doe je het met lotgenoten. Niet met mensen die jonger zijn (dat zou ze alleen maar doodsbang maken voor de toekomst) en al helemaal niet met je man. Gewoon niet.
Altijd je achternaam zeggen
Goed, wij leven niet in Frankrijk waar iedereen vousvoyeert tot je zo’n beetje de lakens hebt gedeeld maar te amicaal is ook niet bepaald deftig. Een hand geven en je voor- en achternaam noemen getuigt van respect voor de ander. Ook als je een groep ontmoet, even iedereen een handje geven, oogcontact maken en je volledige naam zeggen.
Denk aan je man
Het is allemaal reuze on-feministisch misschien maar mijn zwangere vriendinnen fluisterde mijn moeder altijd in dat ze ook aan hun man moesten blijven denken. Jij zit misschien met je hoofd tussen de roze rompertjes of babyblauwe trappelzakjes, hij heeft nog steeds behoefte aan wat horizontale activiteit. Sommige vrouwen gingen steigeren van zo’n opmerking. “Ik zit hier met mijn dikke buik, dan levert hij ook maar wat in.” Maar hé joh, zo vervelend is het toch allemaal ook niet? Het is hier mee begonnen weet je nog?
Nooit met nat haar de deur uit
Waarom niet? Omdat het staat alsof het leven met jou aan de haal is gegaan. Je hebt het blijkbaar niet op orde en holt achter de feiten aan. Dat straal je ermee uit. Nu moet ik zeggen dat ik heel vaak niet op orde ben, maar ik zie er meestal wel zo uit. En dat helpt hoor.
Niet klagen
Mijn vader was zeeman en dus de helft van de tijd in het buitenland. Mijn moeder beviel twee keer zonder dat hij aan haar kraambed stond. “Vond ik eigenlijk wel fijn,” zei ze. “Hij had me al weer zoveel maanden niet gezien, dat was vast een schok geweest. Nu lag ik alweer een beetje beeldig met baby in mijn arm op hem te wachten.”
Killing kindness werkt het best
Mijn moeder zal nooit vloeken, schelden of haar stem verheffen. Maar ze kan op zachte wijze iemand heerlijk in de hoek zetten. Toen wij lang, lang gelee, Utrecht verlieten voor een huis in Zeeland konden onze Utrechtse kennissen dat maar moeilijk aan. “Zééland? ZEELAND? Wat móet je daar?” Nu had mijn moeder kunnen zeggen dat we een heel erg mooi huis kochten wat daar stukken betaalbaarder was dan in het midden van het land, dat mijn broer er elke dag kon surfen en mijn pony in de tuin kon komen wonen en zo voorts. Maar ze lachte vriendelijk en zei: “Oh, dat is zo héérlijk dicht bij Parijs.”
