Una vera Italiana in 6 stappen

Vandaag ben ik in Turijn. Voor het eerst. De rest van Italië heeft weinig geheimen voor me. Van Bologna via Verona langs Venetië rond Rome, Napels en diep Puglia. Noem het en ik ben er geweest. Verliefd op het eten, de mode, de mensen. In Rome hebben we zelfs een half jaar gewoond. Op de Vespa langs de Tiber (Tevere), naar de lokale gym om de pasta enigszins van de heupen te bewegen, en etend bij de broers van Trattoria Monti. Veel gelukkiger ben ik niet geweest in het leven.

Omdat er nogal eens een missertje wordt gemaakt door de een of de andere toerist en ik behoorlijk wat veldonderzoek heb gedaan, deel ik je de how to’s to become an Italian.

 Spreek elke letter uit

Natuurlijk verwacht niemand dat je vloeiend Italiaans spreekt maar een paar zinnetjes kun je best uit je hoofd leren. En onthoud dat elke letter aandacht krijgt. Grazie is dus niet ‘gra-tsie’ maar gra-zi-jee.

Sta aan de bar

De allerlekkerste koffie voor een habbekrats. Je bestelt ‘m aan de bar en blijft daar staan. Misschien niet gezellig? Juist wel want je babbelt met de barista en de locals. Het is vaak gebruikelijk om van tevoren te betalen bij de caissière. Voor ons een gek idee want je moet dus al precies weten wat je allemaal gaat ‘gebruiken’ maar het is ook wel weer overzichtelijk. Met je bonnetje ga je naar de barista en die maakt het voor je. Vergeet niet wat muntjes achter te laten op de bar. Niet te veel, dat is beledigend. Een koffie kost meestal 85 cent, dan geef je een euro.

Bestel goed

Zeg alsjeblieft niet ‘espresso’ maar ‘caffè’. Espresso is de manier waarop het water door het apparaat blaast namelijk. Caffè = espresso, macchiato = espresso met een vlokje melkschuim, latte macchiato = espresso met veel melk, americano of lungo = vergelijkbaar met ons bakkie koffie. Cappuccino is net als hier. In sommige gebieden in Italië wordt cappuccino met een shot cacao geserveerd. Ben je daar niet echt van gecharmeerd, zeg dan; senza cacao (ca-ca-ow) per favore (per fa-vo-ré).

Ketchupverbod

Er zijn nogal eens toeristen (vooral de Amerikanen maar sommige Nederlanders hebben er ook een handje van) die ketchup vragen bij hun gerecht. Je kunt een Italiaanse kok niet erger beledigen. Olie, azijn, zout en peper, prima. Maar voor ketchup moet je in een ander land zijn.

 Bestek-etiquette

Spaghetti (zeg alsjeblieft geen spa-gggetti maar spa-ketti met een harde ‘k’) wordt niet gesneden. Officieel draai je je vork op je bord en beweeg je die naar je mond. Is dat te moeilijk dan zet je je vork op een lepel en probeer je hetzelfde. Blijf je stuntelen? Bestel dan penne, of orecchiette of macaroni.

Drink met mate

Een aperitief bij de lunch is heel normaal. Net als een prosecco voor het eten. Eenmaal aan tafel drink je hooguit een glas wit of rood. En misschien nog een ‘push caffè’ na het desert. Limoncello is een optie maar echte Italianen drinken ‘un amaro’; een bitter likeurtje waar je, hoe zeg ik dit netjes, de spijsvertering een zwiepje mee de goede kant opgeeft.