dingen die Fransen net even anders doen

Frankrijk, en zeker Parijs, het is mijn stokpaardje. Ik heb jaren voor Marie Claire gewerkt en daarom voelt de Franse cultuur (vooruit, met de Italiaanse) als een tweede natuur. Ik ken ze goed, maar begrijp zeker niet alles en vind ook heel veel verwonderlijk en vermakelijk. Daarom lees ik ook zo graag op Frankrijk.nl, een site die gerund wordt door een Francaise en Franslievende Nederlanders en die ons daarom altijd de geestigste spiegel voorhouden. Vandaag kwam er weer een lijstje binnen dat ik even met je wil delen. De dingen die Fransen anders doen.

Typen

In de bovengenoemde Marie Claire-tijd had ik geen licht MacBookje van de zaak maar een Atos-achtige computer met bijpassende tas waarvan mijn lief altijd zei: “Is de Miele-meneer langs geweest en is hij zijn apparatuur vergeten?”. Not very fashionable en al helemaal niet reisproof. Het kwam nog weleens voor dat ik in een Parijs hotel nog even wat kopij moest bekijken en mijn feedback wilde geven.
Even los van het stotterende internet was het toetsenbord iets dat mijn vakantiegevoel meteen naar diep Siberië hielp. De letters zitten er namelijk anders. Frankrijk heeft het zogenaamde AZERTY-toetsenbord. De q, z, w en a staan op andere plekken en de accenten staan onder de letters. Dat is op zich wel weer handig, want die heb je nodig in Frankrijk en probeer jij maar eens een cedille te vinden op een Nederlands toetsenbord.

Blijft daar het probleem van de @. Die vind je niet in Frankrijk. En als je wilt dat ik je vertel waar hij wel zit, hebben we een probleem want het is weer afhankelijk van je toetsnebord en je merk computer. Dusss… Er even vanuitgaande dat je een apple hebt; hij zit onder de #. Succes.

Wees gewaarschuwd, dit toetsenbord heb je in België ook…

Doorrijden bij het zebrapad

Wij zijn gewend dat als we ook maar naar het zebrapad kíjken, een naderende auto stopt. In Frankrijk doen ze dat pas als je daadwerkelijk het zwartwitte pad oploopt. Voelt een beetje als Russisch roulette (stopt ‘ie of stopt ‘ie niet), maar geloof me: ze zullen stoppen. Je moet alleen het initiatief nemen. Daar houden de Fransen van.

Kussen

“Als ze je kust, dan geef je er twee.” Dat fluisterde mijn uitgeefster me in toen ik de allerhoogste bazin van Marie Claire ging ontmoeten. Die kust me toch niet, zo dacht ik. Maar ja hoor, hupsakee, daar gingen we. Ik ben er alleen nog niet over uit waar je hoeveel kussen geeft. Houd het in principe bij twee, dan zit je veilig. Maar sommige mensen geven er ineens vier. Daar kom ik ooit nog bij je op terug.

Zacht praten

Fransen zeggen hun naam niet als ze opnemen. Ze gaan er vanuit dat de beller wel weet wie ze bellen en dat het je anders geen zak aangaat. Maar bij een bedrijf vind ik het dan toch een beetje lastig. Want dan weet je weer niet wie je nu precies aan de telefoon hebt. Oplossing? Op hun mobiel bellen. Als je het nummer hebt tenminste. En waarom fluisteren ze toch zo mysterieus?

Luiken dicht

Je kent het wel. Je rijdt een Frans dorpje binnen (nadat je zeventien rotondes hebt gehad, ook zo’n typisch Franse ‘uitvinding’) en het lijkt uitgestorven omdat alle luiken dicht zijn. Oud Frans gebruik dat nog uit de Middeleeuwen schijnt te stammen omdat je belastinghoogte werd bepaald aan de hand van je bezittingen. Ik verzin het niet hè, ik put al mijn kennis uit deze bron.

Een 20 met een griffel

In Frankrijk geen zesjescultuur want een zesje is een drie. Iets begint pas wat te lijken ‘assez bien’ bij een twaalf of een veertien. De Franse 10-plus is 20 sur 20.

Net even anders

Laat het aan een Fransman  over om algemene internationale termen een Franse twist te geven. Niet alleen in de uitspraak, maar ook in de groepering van de letters. Aids heet in Frankrijk Sida, de EU heet bij hun de UE en Nato noemen ze dan weer Otan. Rare jongens, die Fransen. Maar wel heel leuke.

Op zoek naar nog meer leuke weetjes of fijne adresjes? Bezoek mijn vriendinnen dan even. Het is echt leuk namelijk.